in ,

Η επιστήμη πίσω από το νόμο της έλξης και τη Δύναμη των συναισθημάτων μας: Τα τρία πειράματα

Η επιστήμη πίσω από το νόμο της έλξης

Πολλοί άνθρωποι σήμερα έχουν την εντύπωση ότι ο νόμος της έλξης είναι μια Νέα Εποχή », μια καλη -νεράιδα” έννοια που μοιάζει με ευσεβή πόθο. Μήπως ειστε στην κατηγορία αυτη και εσεις?Αν σκεφτεί κανείς τις επιστημονικές αρχές πίσω από το νόμο της έλξης, γίνεται σαφές ότι είναι μακριά από το να είναι μια φαντασίωση.

Οι πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις στην κβαντική φυσική είναι απολύτως σαφεις !

1)Υπάρχει ένα ζωντανό πεδίο ενέργειας που συνδέει τα πάντα στο σύμπαν. Κάποτε πιστέψαμε οτι ήμασταν όλοι ξεχωριστές οντότητες, αλλά οι επιστήμονες ανακαλύπτουν ότι τα πάντα στο σύμπαν μας (συμπεριλαμβανομένου και εμάς) διαμορφώνονται από την ίδια «ουσία». Αυτό είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει “διαχωρισμός ” μεταξύ σας και στα πράγματα που θέλετε! Προέρχονται από τον ίδιο τομέα ενέργειας. Το ιδιο πραγμα συμβαινει σε εσάς και στα πράγματα που δεν θέλετε.

2)Η παρουσία του ανθρώπινου DNA αλλάζει αισθητά τη συμπεριφορά των φωτονίων (σωματίδια φωτός που συνθέτουν το σύμπαν μας). Αυτό ακούγεται σαν κάτι από τη ζώνη του λυκόφωτος, αλλά ήταν ένα πραγματικό πείραμα. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα ειδικό σωλήνα από τον οποίο πηραν ολο τον αέρα (δημιουργώντας ένα κενό). Τα μόνα πράγματα που άφησαν στο κενό ήταν τα φωτόνια, τα οποία ήταν διάσπαρτα τυχαία σε όλο τον σωλήνα. Βάλανε στη συνέχεια ένα δείγμα ανθρώπινου DNA μέσα στο σωλήνα, και παρακολουθήσαν με έκπληξη, πως τα φωτόνια ξεκίνησαν εκ νέου να ρύθμιζουν τους εαυτούς τους σε ευφυή σχέδια!

3)Η ιδέα μια διάχυτης ουσίας που συνδέει τα πάντα, δεν είναι τόσο νέα, ακόμη και στην Επιστήμη. Στα τέλη του 18ου αι., υπήρχε μια φοβερή πνευματική επανάσταση και παράλληλα μια αντιπαράθεση για το αν αυτό το πεδίο, που τότε αποκαλείτο “αιθέρας”, αν όντως υπάρχει. . . Το 1887 έγινε ένα διάσημο πείραμα για να αποδειχθεί αν αυτό το πεδίο υπάρχει ή όχι. Βασιζόμενη στο αποτέλεσμα αυτού του πειράματος, η δυτική Επιστήμη και συγκεκριμένα η δυτική Φυσική Επιστήμη, έχει πεισθεί ότι οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο μας είναι απομονωμένο, μη συσχετιζόμενο.
Πράγματα που συμβαίνουν την ίδια χρονική στιγμή είναι απλά σύμπτωση. Το ισοδύναμο του πειράματος είναι ότι αν βρέξεις το δάχτυλό σου και το σηκώσεις χωρίς να νοιώσεις καθόλου αέρα πάνω στο δάχτυλό σου, σημαίνει ότι δεν υπάρχει αέρας γύρω σου. Πίστευαν ότι αυτό το πεδίο πρέπει να κινείται και όταν δεν εντόπισαν καθόλου κίνηση, συμπέραναν ότι το πεδίο δεν υπάρχει !! Από το 1887 ως τις αρχές του 1990, όλη η δυτική Επιστήμη βασίστηκε στην αρχή του ότι “κάτι που συμβαίνει εδώ δεν σχετίζεται με κάτι που συμβαίνει αλλού”. Τώρα όμως, γνωρίζουμε ότι αυτό είναι τελείως λάθος.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας 3 πειράματα που ανεπιφύλακτα ” σείουν” τα θεμέλια της δυτικής Φυσικής.

Το πρώτο πείραμα έγινε από έναν Ρώσο Φυσικό ονόματι Βλαντίμιρ (Vladimir) στις αρχές του 1980. Ήρθε στις Η.Π.Α. για να τελειώσει αυτή τη σειρά πειραμάτων. Ήθελε να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ του ανθρώπινου DNA και του “υλικού” από το οποίο είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας -σωματίδια ενέργειας που αποκαλούμε φωτόνια- ή, αν θέλετε, μικρά μόρια φωτός,. Πήρε λοιπόν ένα γυάλινο σωλήνα και αφαίρεσε όλο τον αέρα, δημιούργησε δηλαδή ένα κενό αέρος, υποθέτοντας ότι δεν υπάρχει τίποτα μέσα σε αυτόν τον σωλήνα. Υπάρχουν όμως αυτά τα μόρια φωτός.
Ο επιστήμονας κατέγραψε αυτά τα σωματίδια για να δει πώς συμπεριφέρονται. Ήταν μήπως διασκορπισμένα εδώ κι εκεί; Ή μήπως ήταν συγκεντρωμένα στον πάτο; Τι έκαναν; Το αποτέλεσμα σ’ αυτή τη φάση δεν προκάλεσε έκπληξη. Τα φωτόνια κινούνταν εντελώς τυχαία, αυτό δηλαδή που περιμέναμε.

Το επόμενο μέρος του πειράματος είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον. Όταν αφαίρεσαν το DNA από τον σωλήνα, ενώ θα περιμέναμε να επανέλθουν (τα φωτόνια) στην προηγούμενη αταξία, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, παρότι το DNA δεν βρισκόταν πια εκεί. Τα φωτόνια λοιπόν, παρέμεναν μέσα στον σωλήνα ευθυγραμμισμένα λες και το DNA ήταν ακόμη εκεί πέρα! Και εδώ το ερώτημα είναι: Γιατί; Τι ευθύνεται γι’ αυτό το φαινόμενο;

Τίποτα στη δυτική Φυσική δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί εκείνα τα φωτόνια παρέμεναν στη θέση στην οποίαν βρίσκονταν όταν το DNA που προκάλεσε την ευθυγράμμιση αφαιρέθηκε από τον σωλήνα. Αυτό το πείραμα ονομάστηκε “DNA Φαντομάς”, λόγω του ότι το φαινόμενο διαρκεί, είτε με, είτε χωρίς το DNA. Αυτό που μας λέει αυτό το πείραμα είναι ότι :Το ανθρώπινο DNA επικοινωνεί με το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας, -τις δομές ενέργειας που υποκρύπτονται πίσω από την ύλη. Επικοινωνεί μέσω ενός πεδίου που προηγουμένως ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ. Οι επιστήμονες το αποκαλούν ΤΟ ΝΕΟ ΠΕΔΙΟ, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι υπήρχε πάντα και εμείς απλά δεν το είχαμε αναγνωρίσει.

Έτσι θα το πούμε: ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Το δεύτερο πείραμα είναι ένα καταπληκτικό στρατιωτικό πείραμα. Αυτό που έκαναν ήταν ότι πήραν ανθρώπινο DNA. Πήραν κάποια ξέσματα ιστού από το εσωτερικό του στόματος ενός δότη, ενός εθελοντή. Τοποθέτησαν αυτό το DNA σε μια συσκευή που μπορούσε να καταγράψει τις αντιδράσεις του (DNA). Αυτό γινόταν σε κάποιο δωμάτιο ενός κτιρίου, ενώ ο δότης ήταν σε ένα άλλο δωμάτιο του ίδιου κτιρίου. Λοιπόν, ζωντανό DNA και βέβαια σε άλλο μέρος το DNA, σε άλλο μέρος ο δότης.Αυτό που έκαναν στη συνέχεια ήταν ότι υπέβαλαν τον εθελοντή (δότη) σε αυτό που λένε ‘διέγερση συναισθηματική’ η οποία θα προκαλούσε αυθεντικές αντιδράσεις συναισθήματος χαράς, λύπης, φόβου, θυμού, οργής στο ένα μέρος του κτιρίου και στο άλλο μέρος μετρούσαν το DNA για να δουν αν θα επηρεαζόταν από τα συναισθήματα του δότη του. Γιατί άραγε θα έπρεπε να αντιδράσει;

Κι ενώ η δυτική Φυσική δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση ούτε να υπαινιχθεί ότι αυτό το DNA εξακολουθεί να συνδέεται με τον δότη, αυτά τα πειράματα, έδειξαν τελικά ακριβώς το αντίθετο. Είδαμε ότι όταν ο δότης είχε συναισθηματικές ‘κορυφές’ και ‘κοιλάδες’ στο ένα δωμάτιο, το DNA του είχε τις ίδιες με τις δικές του ‘κορυφές’ και ‘κοιλάδες’ στο άλλο δωμάτιο, ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.

Όταν ακούμε για πειράματα όπως αυτό, σκεφτόμαστε μια ενέργεια που μεταδίδεται από το σημείο Α στο σημείο Β. Αν η ενέργεια πρέπει να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο, θα περίμενες να δεις ένα χρονικό κενό, -ένα μικρό διάστημα μεταξύ του πότε το συναίσθημα δημιουργείται και του πότε το DNA ανταποκρίνεται. ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ ! Αυτό που συνέβη σ’ αυτό το πείραμα – που είναι το κλειδί για εκεί που πηγαίνουμε, δηλαδή, να μιλήσουμε για τη δύναμη της Προσευχής -, αυτό που συνέβη λοιπόν, ήταν ότι τα φαινόμενα ήταν ταυτόχρονα.

Τη στιγμή που ο δότης είχε το συναίσθημα, το DNA του αντιδρούσε και δεν μεσολαβούσε καθόλου χρόνος σ’ αυτά που γίνονταν.

Στην αρχή αυτά τα πειράματα διεξάγονταν σε χώρους που είχαν απόσταση μεταξύ τους 15-20 μέτρα. Ύστερα όμως έγιναν πειράματα όπου το DNA και τον δότη χώριζαν εκατοντάδες χιλιόμετρα. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον σχεδιαστή ενός τέτοιου πειράματος, τον Δρα Κληβ Μπάξτερ (Dr. Cleave Baxter), ο οποίος μοιράστηκε μαζί μου ένα δικό του πείραμα, όπου ο δότης ήταν στο Λος Άντζελες (Los Angeles), αλλά το DNA του στο Φοίνιξ (Phoenix) της Αριζόνας, σχεδόν 645 χιλιόμετρα μακριά. Οι αντιδράσεις ήταν ακριβώς ίδιες. Είτε βρίσκονταν στο ίδιο κτίριο, είτε 645 χιλιόμετρα μακριά, το φαινόμενο ήταν ταυτόχρονο.

Αυτό (το πείραμα) ανοίγει μια πόρτα σε όλα τα είδη των πιθανοτήτων όσον αφορά το πώς το DNA παρέμεινε συνδεδεμένο με τον δότη. Αυτό που μας λέει για άλλη μια φορά είναι ότι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ DNA ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ. Επίσης, ότι, είτε το DNA μας είναι μέσα στο σώμα μας, είτε μας χωρίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αυτό λέγεται “μη τοπική ενέργεια”, δηλαδή, είναι παντού συνέχεια, επειδή η ενέργεια δεν χρειάζεται να ταξιδέψει από το Α στο Β.

Το τρίτο πείραμα πραγματοποιήθηκε επίσης στις αρχές του ’90 από το Ινστιτούτο των ‘Καρδιομαθηματικών’, μια πρωτοπόρο ερευνητική οργάνωση με έδρα τη Βόρεια Καλιφόρνια, όπου ερευνούν την ανθρώπινη καρδιά σαν κάτι πολύ περισσότερο από μια αντλία που μεταφέρει το αίμα μέσα στο σώμα μας. Παρ’ όλο που η καρδιά το κάνει αυτό, αυτό είναι το λιγότερο από αυτά που κάνει.Ανακαλύπτουν πως η καρδιά μας είναι ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ.

Το Καρδιομαθηματικό Ινστιτούτο είχε νωρίτερα ανακαλύψει πως γύρω από την ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ένα πεδίο ενέργειας που έχει το σχήμα ενός σωλήνα. Το ονόμασαν “the Tube Taurus” (ο ‘Σωλήνας Ταύρος’)και εκτείνεται 1,5-2,5 μέτρα μακριά από την καρδιά. Το ερώτημα είναι : Μέσα σ’ αυτό το αναγνωρισμένο πεδίο, θα μπορούσε να υπάρχει και μια άλλη μορφή ενέργειας, η οποία να μεταφέρεται από αυτό πέρα από το σώμα μας ;

Κι έτσι ετοίμασαν ένα πείραμα για να εξετάσουν αυτή τη θεωρία. Δεν εκπλήσσει ότι πήραν πάλι ανθρώπινο DNA και αφού το απομόνωσαν, ζήτησαν από άτομα ειδικά εκπαιδευμένα, να νοιώσουν συναφή και πολύ καθαρά συναισθήματα: συναισθήματα αγάπης, εκτίμησης, συμπόνιας, θυμού, οργής, μίσους. Καθώς αυτά τα εκπαιδευμένα άτομα είχαν αυτά τα συναισθήματα, εκείνοι κατέγραφαν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσε το DNA. Ανακάλυψαν λοιπόν, ότι στην παρουσία εκτίμησης, αγάπης, συμπόνιας, συγχώρεσης, το DNA έγινε τρομερά ‘χαλαρό’.

Γνωρίζουμε από άλλα πειράματα ότι μια τέτοια χαλαρωμένη κατάσταση του DNA ενισχύει την άμυνά μας. Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: ‘γιατί τα συναισθήματα της αγάπης, της συμπόνιας, τους δίνουν δυνατές άμυνες;’… Αυτό (το πείραμα) αρχίζει να μας εξηγεί το γιατί όταν το DNA είναι χαλαρό, επιτρέπει σ’ αυτούς τους μικρούς ‘διακόπτες’, αν θέλετε, να ενεργοποιηθούν.

Το αντίθετο είναι επίσης αλήθεια ! Στην παρουσία θυμού, οργής, μίσους, ζήλειας, παρατήρησαν πως το DNA σφίχτηκε σαν ένας κόμπος και πραγματικά ‘έσβησε’ και μείωσε την αμυντική αντίδραση. Αυτό το γνωρίζουμε διαισθητικά κι εμείς … Ξέρουμε ότι όταν οι άνθρωποι ζουν σε μια κατάσταση θυμού, ζήλιας, ή μίσους … τότε ‘αυτά τα στοιχεία’ του σώματός μας καταπιέζονται και ακριβώς το αντίθετο : η αγάπη, η συμπόνια, η κατανόηση… τα ενισχύουν.

Τώρα, ίσως για πρώτη φορά, αυτά τα πειράματα αρχίζουν να μας βοηθούν να καταλάβουμε το γιατί ! Πρόκειται για την επίδραση του ανθρώπινου συναισθήματος επί της προσαρμογής, της διαμόρφωσης, του DNA του σώματός μας. Και αυτό που περιέγραψαν στην ουσία αυτά τα πειράματα ήταν ότι, πολύ συγκεκριμένα είδη ανθρώπινου συναισθήματος, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το DNA του σώματός μας ! Αυτό είναι το καταπληκτικό !Είναι καταπληκτικό, γιατί σημαίνει ότι αν εμείς, κατά βούληση, επιστρατεύσουμε αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, ουσιαστικά έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον τρόπο που το DNA μας λειτουργεί μέσα στο σώμα μας. ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ !! Ίσως μιας πολύ ‘αρχαίας’ τεχνολογίας που περιγράφτηκε σε γλώσσες του παρελθόντος και που εμείς μόλις αρχίζουμε να κατανοούμε.

Όλα αυτά τα πειράματα είχαν ενδιαφέρον. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι ερευνητές δεν εγνώριζαν για τις έρευνες των άλλων εργαστηρίων. Αυτά τα πειράματα που μόλις ανέφερα, είναι ενδεικτικά. Πολλά άλλα τέτοια πειράματα έχουν επίσης πραγματοποιηθεί, δίνοντας αποτελέσματα της ίδιας φύσεως. Όταν όμως τα κοιτάξεις συνολικά κι όχι μεμονωμένα -απομονωμένα, λένε μια ιστορία. Η ιστορία έχει ως εξής:

Το πρώτο πείραμα, αυτό του Ρώσου, λέει ότι το DNA μας έχει μια άμεση επίδραση στο φυσικό υλικό που δημιουργεί τον κόσμο, -σε ένα ενεργειακό πεδίο.

Το τελευταίο πείραμα δείχνει ότι το συναίσθημα μας έχει την ικανότητα να αλλάζει το DNA το οποίο επηρεάζει τον κόσμο γύρω μας.

Και το μεσαίο, το στρατιωτικό πείραμα, δείχνει ότι είτε στο ίδιο κτίριο, είτε 645 χιλιόμετρα μακριά, η επίδραση είναι η ίδια. Δεν μας περιορίζει ο χώρος και ο χρόνος. Και στ’ αλήθεια, τα αποτελέσματα των πειραμάτων λένε ακριβώς αυτό : Ότι, εσύ κι εγώ, έχουμε μια δύναμη μέσα στο σώμα μας, που δεν περιορίζεται από τους φυσικούς νόμους, όπως τους αντιλαμβανόμαστε μέχρι σήμερα. Ότι κάτι μέσα μας, άμεσα σχετιζόμενο με τα συναισθήματά μας, υπερβαίνει τα όρια Χώρου-Χρόνου, με τον τρόπο που μόλις σήμερα αρχίσαμε να κατανοούμε.

 

Ρώσος επιστήμονας φωτογραφίζει την ψυχή τη στιγμή του θανάτου – Δείτε τη μαγική φωτογραφία!

Παρατηρήστε Καλά το Μικρό σας Δάχτυλο! Δεν Φαντάζεστε ΤΙ Φανερώνει για την Προσωπικότητά σας!