Το θαλασσινό νερό και το χλωριούχο μαγνήσιο.
«Πιες το γάλα σου» έλεγαν οι άλλες μαμάδες.
«Πιες το θαλασσινό νερό σου» έλεγε η δική μου.
Κάθε πρωί, στο πάγκο της κουζίνας, μια αμπούλα θαλασσινό νερό με περίμενε και δεν με χάλαγε καθόλου, εδώ που τα λέμε αφού η αρμύρα ήταν από τις αγαπημένες μου γεύσεις.
Πριν λίγο καιρό η μητέρα μου αρρώστησε και ανέφερε το πόσο την βοήθησε το θαλασσινό νερό και έτσι αποφάσισα να το ψάξω λίγο και να παραθέσω εδώ το τι ανακάλυψα.
Και αυτά που ανακάλυψα, ήταν εκπληκτικά.
Το θαλασσινό νερό, μπορεί να αναπληρώσει το ανθρώπινο αίμα;
Κατάλαβα καλά; Σε περίπτωση ατυχήματος, δεν χρειάζεται να παρακαλάμε για αίμα;
Να αγωνιάμε;
Ξεκίνησα να ψάχνω σε βιβλία, στο ίντερνετ και ιδού τι διάβασα.
Τα λευκά αιμοσφαίρια επιζούν στο θαλασσινό νερό, ενώ πεθαίνουν σε οποιοδήποτε άλλο περιβάλλον.
Ο Rene Quinton, έκανε πειράματα εισάγοντας έως και 104% της σωματικής μάζας ενός σκυλιού, θαλασσινό νερό, και το σκυλί δεν παρουσίασε καμία παρενέργεια.
Σε δεύτερη φάση, αναπλήρωσε όλο του το αίμα με θαλασσινό νερό, και το σκυλί…ξανάνιωσε.
Είναι δυνατόν;
Συνέχισα να διαβάζω. Το πώς μπορούμε να ζητήσουμε (αν ήμασταν στο εξωτερικό) το πλάσμα του Quinton, το οποίο είναι πρόσθεση γλυκού νερού στο θαλασσινό, ώστε να έρθει η συγκέντρωση του αλατιού, από 35 γρ, στα 9, που έχει το αίμα.
Το αίμα, από την άλλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, δεν μπορεί να αποστειρωθεί πλήρως, και πάντα, ενώ υπάρχουν έλεγχοι, υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων που προσβλήθηκαν από κάτι μετά από μετάγγιση.
Στο site Nexus , διάβασα ότι υπάρχει μια πιθανή σχέση μεταξύ καρκίνου και μετάγγισης αίματος αλλά ομολογώ ότι δεν έδωσα ιδιαίτερη βάση στα αρνητικά τις μετάγγισης αίματος, αλλά στα θετικά μετάγγισης θαλασσινού νερού.
Μου ακουγόταν απίστευτα απλό και ανέξοδο. Η «συγκομιδή» του θαλασσινού νερού βέβαια, είναι λίγο εξεζητημένη, πρέπει να έχει την σωστή αναλογία αλάτων, μετάλλων, φυτικής ζωής, να μην ακουμπήσει μέταλλο, να μείνει κρύο…όμως σε σύγκριση με το τι χρειάζεται για την παραγωγή ενός φαρμάκου, η διαδικασία είναι απλή.
Το να χρησιμοποιηθεί το θαλασσινό νερό αντί για αίμα, είναι-αν όλα όσα διάβασα ισχύουν- σωτήριο, και προπάντων ανέξοδο.
Μήπως όμως, αυτό είναι το πρόβλημα;
Άνοιξα μια αμπούλα, και την ήπια, σκεφτική.
MgCl2. Το χλωριούχο μαγνήσιο.
Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του θαλασσινού νερού, και με το συγκεκριμένο, είχα προσωπική σχέση μίσους και λατρείας. Το ήξερα καλά.
Μισούσα την πικρή- θεόπικρη γεύση του, μισούσα, όταν αρρώσταινα, τις κουταλιές που μου έδινε η μητέρα μου κάθε ώρα, όπως ακριβώς μισεί η κόρη μου τα μισά ποτηράκια για σφηνάκι που της δίνω προληπτικά.
Και όμως, είχα ορκιστεί ότι ποτέ δεν θα έδινα στο παιδί μου αυτήν την γεύση του διαβόλου.
Τι έγινε και άλλαξα γνώμη;
Διάβασα ένα βιβλίο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, που εξηγούσε ακριβώς τι έκανε αυτό το πολύτιμο άλας. Και σοκαρίστηκα, συγκλονίστηκα.
Αύξανε την φαγοκύτωση κατά 333%. Ενίσχυε δηλαδή την ικανότητα του οργανισμού να «τρώει» ιούς, βακτηρίδια και μικρόβια.
Το ανακάλυψε ο Delbet, ένας γιατρός κατά την διάρκεια του πολέμου, γιατί δεν θεωρούσε το αντισηπτικό μια καλή ιατρική «μέθοδο», αφού σκότωνε και τα κύτταρα.
Τυχαία έκανε αυτήν την ανακάλυψη και είχε θαυμάσια αποτελέσματα.
Όταν ένας στρατιώτης αρνήθηκε τον όρο, του πρότεινε να το πιει, κάτι που έκανε τις νοσοκόμες να γελάσουν, διότι είχαν ανακαλύψει από μόνες τους ότι τις δυνάμωνε, τους έδινε καλή διάθεση και κουράγιο, και τις προστάτευε από λοιμώξεις και μολύνσεις.
Το άλας αυτό βρήκε την θέση του σε κάθε φαρμακείο στην Γαλλίας και είναι γνωστό και στην Ελλάδα, αλλά όχι αυτές οι ιδιότητες του. Είναι γνωστό σαν καθαρτικό.
Όντως, έχει μια πολύ δυνατή δράση αποτοξίνωσης στο σώμα και αδειάζει το έντερο από όλες τις τοξίνες.
Γιατί δεν είναι γνωστά τα υπόλοιπα;
Tο «αντιβιοτικό της φύσης» όπως το ονομάζουν, συνίσταται σε:
Ιογενείς ασθένειες, Πολιομυελίτιδα , ασθένειες εκφυλισμού, άσθμα, τέτανο, βοηθάει στην εξισορρόπηση του θυρεοειδή, στον ραχιτισμό, στα σοκ (και τα μετεγχειρητικά), στην αρτηριοσκλήρωση και την υπέρταση, στα νευρολογικά προβλήματα. Βοηθάει στην δράση της βιταμίνης C και τα ένζυμα της πέψης. Αντί-γηραντικό, αντισηπτικό στις πληγές, προληπτικό σε περιπτώσεις μηνιγγίτιδας, και έρευνες δείχνουν ότι βοήθησε στην καταπολέμηση κάποιων καρκίνων.
Οι δοσολογίες που χρησιμοποιούσαμε και χρησιμοποιούμε σπίτι μας είναι απλές, 20 γραμμάρια σε ένα μπουκάλι νερό, Οι για παιδιά ήταν διαφορετικές από ότι για ενήλικες όπως και οι δοσολογίες για ανθρώπους που νοσούν ή απλά κάνουν μια προληπτική κούρα, αλλά εμείς πάντα ακολουθούσαμε την μέθοδο του μπουκαλιού.
Ένα φακελάκι (20 γρ) σε ένα μπουκάλι νερό.
Το άλας έχει αντενδείξεις μόνο σε περίπτωση νεφροπάθειας, αιμοφιλίας και εγκυμοσύνης αφού διευκολύνει τις συσπάσεις της μήτρας.
Το άρθρο αυτό έχει πληροφοριακό χαρακτήρα, σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνει την γνώμη του ιατρού σας και σε περιπτώσεις ασθενειών και προβλημάτων ενδείκνυται να ζητήσετε ιατρική γνωμάτευση και παρακολούθηση.
