Η νευροεπιστήμη είναι η επιστημονική μελέτη του νευρικού συστήματος.Παραδοσιακά, η νευροεπιστήμη αναγνωρίζεται ως ένας κλάδος της βιολογίας. Ωστόσο, στις μέρες μας αποτελεί ένα διεπιστημονικό επιστημονικό πεδίο που συνεργάζεται με άλλους τομείς όπως τη χημεία, τη γνωσιακή επιστήμη, την επιστήμη των υπολογιστών, τη μηχανική, τη γλωσσολογία, τα μαθηματικά, την ιατρική (συμπεριλαμβανομένης της νευρολογίας), τη γενετική, και συναφείς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας, της φυσικής και της ψυχολογίας. Επίσης, ασκεί επιρροή σε άλλους τομείς όπως την εκπαίδευση και την (βιο)ηθική. Γενικότερα είναι ένας κλάδος που έχει ανθίσει πολύ τα τελευταία χρόνια αλλά αναμένουμε και τεράστια άλματα στο μέλλον από επιστήμονες του είδους.
Ένα τέτοιο μεγάλο βήμα έγινε σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature με τον τίτλο Memory formation in the absence of expirience το οποίο μεταφράζεται ως διαμορφωση μνήμης υπό την απουσία της αντίστοιχης εμπειρίας. Στην έρευνα αυτή γίνεται η επίδειξη της διαδικασίας με την οποία οι επιστήμονες μπορούν να δημιουργήσουν αναμνήσεις στο μυαλό ενός πειραματόζωου και στη συνέχεια οι αναμνήσεις αυτές να αναγνωρίζονται ως φυσικές από το ζώο αυτό.
Οι επιστήμονες αναφέρουν πως πρόκειται για μία τεράστια ανακάλυψη καθώς αυτή η “χειραγώγηση” της μνήμης μπορεί να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά σε ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του Alzheimer και από άλλες διαταραχές της μνήμης. Σύμφωνα με την επιστημονική εργασία η ανάμνηση κωδικοποιείται μέσα σε συγκεκριμένα μοτίβα της νευρολογικής δράσης στα κυκλώματα του εγκεφάλου. Μέσα από την τεχνική παρέμβαση λοιπόν στα μοτίβα αυτά οι επιστήμονες μπορούν να αλλοιώσουν ή και να διαμορφώσουν αναμνήσεις τις οποίες στη συνέχεια ο εγκέφαλος θα αναγνωρίζει ως φυσικές δικές του.
Τα πρώτα πειράματα αυτής της μεθόδου έχουν γίνει στον εγκέφαλο ποντικιών. Πιο αναλυτικά η μέθοδος των επιστημόνων ήταν να συνδέσουν μια συγκεκριμένη μυρωδιά με τον πόνο ενός μικρού σοκ. Έτσι κάθε φορά που το ποντίκι μύριζε τη συγκεκριμένη οσμή θα έφευγε μακριά από την πηγή καθώς θα του θύμιζε την αίσθηση του πόνου από το σοκ. Στην πραγματικότητα όμως η ανάμνηση θα ήταν ψευδής καθώς το ποντίκι ποτέ δε θα είχε υποστεί σοκ από τη συγκεκριμένη μυρωδιά. Όπωw αναφέρει ο επιστημονικός συγγραφέας Robert Marcone ” Τα πειραματόζωα ανακαλούσαν την ψευδή ανάμνηση και ανταποκρίνονταν στη μυρωδιά με το να φεύγουν μακριά από αυτήν για να αποφύγουν το σοκ, χωρίς όμως να έχουν έρθει σε επαφή στο παρελθόν με την μυρωδιά αυτή και δίχως να έχουν υποστεί κάποιο σοκ παλαιότερα”
Όπως καταλαβαίνεται η ανακάλυψη αυτή αν εφαρμοστεί μελλοντικά στους ανθρώπους θα πάρει τεράστιες βιοηθικές διαστάσεις καθώς το να χακάρεις το μυαλό και να παρεμβαίνεις στη σκέψη το ατόμου μόνο στο άκουσμα του είναι τρομακτικό.
Αλήθεια μήπως τελικά ότι σκεφτόμαστε, ότι θυμόμαστε να είναι αληθινό μήπως στην πραγματικότητα δεν είναι?
