Μια φορά ο Λάο Τσε με τους μαθητές του περνούσε μέσα από το δάσος όπου οι υλοτόμοι έκοβαν δέντρα. Εκατό υλοτόμοι χτυπούσαν τα δέντρα με τσεκούρια και το δάσος ήταν γεμάτο με πεσμένα δέντρα.
Εδώ ο Λάο Τσε αντιλήφθηκε ένα δέντρο που δεν το έκοψαν οι υλοτόμοι. Το δέντρο είχε λοξό, καμπύλο κορμό με πολλά κλαδιά. Ο Δάσκαλος έστειλε τους μαθητές να ρωτήσουν, γιατί δεν έκοψαν αυτό το δέντρο.
Λάο Τσε (604-502 π. Χ.)
– Είναι άχρηστο, απάντησε ο παλιότερος υλοτόμος, απ’ αυτό το δέντρο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ούτε καυσόξυλα.
Όταν την απάντηση μετέφεραν στον Λάο Τσε εκείνος είπε στους μαθητές του:
– Να είστε σαν αυτό το δέντρο, να μάθετε να είστε άχρηστοι, τότε κανένας δε θα σας πειράζει. Αυτό το δέντρο είναι σοφό. Κοιτάξτε γύρω του τα πεσμένα δέντρα, ήταν ίσια, λυγερά και ψηλά. Φαίνεται πως αυτά τα ψηλά δέντρα ήταν υπερήφανα για τον εαυτό τους και έγιναν για κάποιους χρήσιμα. Να είστε ανώφελοι και άχρηστοι, δηλαδή μην γίνεστε εμπόρευμα, πράμα το οποίο μπορεί κανείς να το πουλήσει και να το αγοράσει.*
Χωρίς να βγεις από το σπίτι σου μπορείς τον κόσμο να γνωρίσεις. Χωρίς να δεις απ’ το παράθυρο μπορείς να ξέρεις τ’ ουρανού το μυστικό. Όσο μακρύτερα πηγαίνεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις.
Ο συνετός μαθαίνει χωρίς να ταξιδεύει, αναγνωρίζει δίχως να κοιτά , εργάζεται χωρίς να παρεμβαίνει.
Όποιος ξέρει τους άλλους έχει γνώση. Όποιος ξέρει τον εαυτό του έχει σοφία.
Ο κόσμος κερδίζεται απ’ αυτούς που δεν ανακατεύονται στα γεγονότα και τα πράγματα. Αν επεμβαίνεις θ’ αποτύχεις.
Εκείνος που ξέρει δε μιλάει. Εκείνος που μιλάει δεν ξέρει.
Να είστε προσεκτικοί με τις σκέψεις σας. Είναι η αρχή των πράξεων.
Η αιτία που η θάλασσα μαζεύει το φόρο υποτέλειας από εκατοντάδες ποτάμια, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται πιο κάτω απ’ αυτούς. Το ίδιο και ο σοφός, τοποθετώντας τον εαυτό του χαμηλότερα από τους ανθρώπους, υψώνει το κύρος του και εισπράττει το φόρο τιμής.
Όταν πληθαίνει ο αριθμός των νόμων και των διαταγών, μεγαλώνει ο αριθμός των απατεώνων και πολιτικών.
Οι σωστές λέξεις δεν έχουν φινέτσα, οι λέξεις με φινέτσα δεν είναι σωστές.
Ω, δυστυχία! Είναι το αποκούμπι της ευτυχίας. Ω, ευτυχία! Εκεί καραδοκεί η δυστυχία.
Οι μεγάλες υποθέσεις οπωσδήποτε ξεκινούν από κάποια μικροπράγματα.
Ο συνετός έχει ελεύθερο μυαλό, όμως δεν παραβλέπει τις ανάγκες των ανθρώπων. Φέρεται καλά και στους καλούς και στους κακούς, έτσι γεννιέται η καλοσύνη. Προσφέρει ευκαιρία τόσο στον ειλικρινή όσο και στον ψεύτη, έτσι καλλιεργείται η εμπιστοσύνη. Κάνει σαν παιδί κι όλοι θεωρούν παράξενο, μα και στους άλλους φέρεται σα να ‘τανε παιδιά.
Με τους καλούς είμαι καλός, είμαι καλός και με τους κακούς για να τους κάνω καλύτερους.
Η αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί. Κι αυτό που μπορεί να ειπωθεί δεν θα είναι αλήθεια.
Η καλοσύνη στον λόγο καλλιεργεί την εμπιστοσύνη.
Η καλοσύνη στη σκέψη καλλιεργεί το βάθος.
Η καλοσύνη στην προσφορά καλλιεργεί την αγάπη.
Ο σοφός κανονίζει τις υποθέσεις χωρίς δράση …
Δεν υπάρχει χειρότερη συμφορά, παρά να περιφρονήσεις τους εχθρούς σου.
Έχεις την υπομονή να περιμένεις μέχρι η λάσπη να στεγνώσει και το νερό να γίνει καθαρό; Μπορείς να μείνεις ακίνητος μέχρι η σωστή δράση να εμφανιστεί από μόνη της;
Οι μεγαλύτερες αλήθειες δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις.
Αυτοί που έχουν γνώση δεν προβλέπουν. Αυτοί που προβλέπουν δεν έχουν γνώση.
Πυθαγόρας
(570-500 π. Χ.)
Ο Γιος του Θεού, ένας από τους θεμελιωτές του εσωτερισμού, εκείνος που πρώτος εντόπισε τα αρμονικά μουσικά διαστήματα και εισήγαγε στη φιλοσοφία την αντίληψη των δυο κόσμων, νοητού και αισθητού, εκείνος που πρώτος έψαξε την ουσία των πραγμάτων στους αριθμούς, εκείνος που δημιούργησε και γέμισε με νόημα τις λέξεις: φιλοσοφία και κόσμος.
Όμως το βασικό του επίτευγμα είναι ίσως η δημιουργία μιας κοινότητας-σχολής η οποία είχε ηθικό-θρησκευτικούς και επιστημονικούς σκοπούς. Η εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, η ευγένεια του λόγου, οι γνώσεις και η ακτινοβολία του προσελκύει μαθητές από όλο το ελληνικό χώρο. Επί πέντε χρόνια οι μαθητές του Πυθαγόρα σιωπηλοί παρακολουθούσαν την φωνή του χωρίς να αντικρίζουν τον ίδιο. Το σοφό του σύστημα εκπαίδευσης με μυητική πειθαρχεία δημιούργησε ανώτερους χαρακτήρες και προσωπικότητες που μπορούσε να επιδείξει η εποχή του. Οι Πυθαγόρειοι επαινέθηκαν πάντα για την ηθική, την ταπεινοφροσύνη και την συνέπεια του λόγου της τιμής τους.
Όμως, το δημοκρατικό όχλο οδηγούμενο από τους δυο συκοφάντες-δημαγωγούς επιτέθηκε και έκαψε τη Σχολή σκοτώνοντας τους περισσότερους μαθητές.
Η φιλοσοφία ποτέ δε γίνετε κατεστημένο και πάντα ενοχλεί τους κάθε λογής “βολεμένους”. Ο πολιτισμός δε χρειάζεται μόνο τη θρησκεία και την τεχνολογία. Μόνο η αρμονική συνύπαρξη Θρησκείας, Επιστήμης, Τέχνης και Φιλοσοφίας μπορούν να υψώσουν την Οικογένεια των Ανθρώπων. Όμως … η κυρία Δημοκρατική Πολιτική του κύριου Ψεύτικου Πολιτισμού έχει την κόρη της την Φιλοσοφία ως προγόνι.
“Νέα Ακρόπολη” – Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
Σοφέ! Αναγκασμένος να ζεις μες στον απλό κόσμο, πρέπει να είσαι μια σταγόνα λάδι που επιπλέει στο νερό, αλλά δεν αναμειγνύεται μαζί του.
Η μεγαλύτερη δύναμη και ο πιο μεγάλος πλούτος είναι να αποκτήσει κανείς την εγκράτεια.
Μην ψάχνεις την ευτυχία: είναι πάντοτε μέσα σου.
Ο Θεός δεν έχει καλύτερη κατοικία πάνω στη γη, από την καθαρή ψυχή.
Αν δεν μπορείς να έχεις έναν πιστό φίλο, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου.
Το κύπελλο της ζωής θα ήταν πολύ γλυκανάλατο, αν δεν έπεφταν μέσα μερικά πικρά δάκρυα.
Με την άδικη πατρίδα σου να συμπεριφέρεσαι όπως με την μητρυιά: να σιωπάς.
Προτίμησε να ‘χεις δύναμη περισσότερη στην ψυχή παρά στο σώμα.
Πριν από κάθε ωραίο απόκτημα προηγείται κοπιαστική άσκηση που την συνοδεύει η εγκράτεια.
Ή πρέπει να σιωπήσεις, ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή.
Στα χρόνια της τυραννίας ο λαός είναι ένα σκουλήκι που επιτρέπει να τον ποδοπατούν. Στα χρόνια της δημοκρατίας είναι ένας αρκούδας που καταβροχθίζει τους ηγέτες του.
Εκείνος που ακολουθεί τη σύνεση, ακολουθεί τους θεούς.
Μη γίνεις μέλος του επιστημονικού συλλόγου: οι πιο σοφοί όταν μαζεύονται σε συλλόγους γίνονται χυδαίοι μικροαστοί.
Από τη στιγμή που κάποιος έχει συναίσθηση του κακού που έκαμε, από τότε αρχίζει η διαδικασία της βελτίωσης του.
Πάνω στην οργή σου ούτε να λες κάτι, ούτε και να κάνεις.
Μη λες λίγα με πολλά λόγια, αλλά πολλά με λίγα λόγια.
Ο βίος ορίζεται από το νόμο της Δύναμης και το νόμο της Ανάγκης (όσο νικάς την ανάγκη σου άλλο τόσο δυναμώνεις).
Η μεγάλη επιστήμη να ζεις ευτυχισμένα, είναι να ζεις στο παρόν.
Βούδας
(560-480 π. Χ.)
Ζούσε ένας φτωχός άνθρωπος αφοσιωμένος στον Βούδα, και είχε ένα πολύ παλιό και όμορφο ξύλινο άγαλμα του Βούδα, ένα αληθινό αριστούργημα. Ο άνθρωπος το φύλαγε σαν μεγάλο θησαυρό.
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, ο άνθρωπος ήταν μόνος μέσα στην αχυρένια καλύβα του. Είχε μεγάλη παγωνιά κι ο άνθρωπος τουρτούριζε από το κρύο. Ένιωθε, ότι πλησιάζει η τελευταία του ώρα. Δεν είχε ούτε ένα ροκανίδι για ν’ ανάψει φωτιά. Τα μεσάνυχτα, όταν ο άνθρωπος άρχισε να κοκαλιάζει από το κρύο, εμφανίστηκε μπροστά του ο Βούδας και είπε:
– Γιατί δε ρίχνεις στη φωτιά το άγαλμά μου;
Το ξύλινο άγαλμα βρισκόταν σε άλλη γωνιά δίπλα στον τοίχο. Ο άνθρωπος φοβήθηκε, σκέφτηκε πως είναι ο δαίμονας.
– Τι λες; Να κάψω το άγαλμα του Βούδα; Ποτέ!
Ο Βούδας γέλασε και είπε:
– Εάν με βλέπεις μέσα στο άγαλμα, τότε με χάνεις. Είμαι μέσα σου, όχι μέσα στο ξύλο. Δεν είμαι στο αντικείμενο προσευχής, είμαι μέσα σ’ αυτόν που προσεύχεται. Εγώ τουρτουρίζω μέσα σου! Σε παρακαλώ, κάψε το άγαλμα!*
Οι επιθυμίες είναι η πηγή της θλίψης.
Να είσαι για τον εαυτό σου λυχνάρι.
Πάψε να προσδοκάς, και θα έχεις τα πάντα.
Η νίκη γεννάει το μίσος, ο νικημένος ζει μες στη θλίψη. Μες στην ευτυχία ζει μόνο ο ήρεμος που αρνήθηκε και τη νίκη και την ήττα.
Καμιά ευτυχία δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο η γαλήνη του πνεύματος.
Όσα λιγότερα έχεις, τόσο λιγότερες ανησυχίες έχεις.
Νίκα την οργή με την αγάπη, απάντησε με καλό στο κακό και την τσιγκουνιά νίκα με γενναιοδωρία.
Αυτοί που χτίζουν κανάλια δίνουν νερό στα χωράφια, οι τοξότες κατευθύνουν τα βέλη τους, οι ξυλουργοί υποτάσσουν το ξύλο, οι σοφοί δαμάζουν τον εαυτό τους.
Όπως ο βράχος δεν μπορεί να κουνηθεί από τον άνεμο, έτσι και ο σοφός είναι αταλάντευτος μέσα σε κακολογίες και επαίνους.
Όπως και στο σπίτι με κακή στέγη διεισδύει το νερό, έτσι και στο αδύνατο μυαλό διεισδύει η επιθυμία.
Τι είναι σωστή επιθυμία; Επιθυμία άρνησης, επιθυμία έλλειψης αγαθών, επιθυμία καθαρότητας.
Δεν είμαστε ανεξάρτητοι, αλλά αλληλοεξαρτώμενοι.
Η υγεία είναι το σημαντικότερο δώρο, η ικανοποίηση ο μεγαλύτερος πλούτος, και η πίστη η καλύτερη σχέση.
Αν μπορούμε να δούμε καθαρά το θαύμα ενός και μόνο λουλουδιού, θ’ άλλαζε όλη μας η ζωή.
Ακόμα και ο θυμός μας μπορεί να έχει κατά βάθος έναν πυρήνα καλοσύνης.
Δεν χρειαζόμαστε περισσότερες γνώσεις, αλλά περισσότερη σοφία. Και η σοφία απορρέει από την παρατήρηση.
Η απλότητα προσφέρει μεγαλύτερη ευτυχία από την πολυπλοκότητα.
Το πρόβλημα είναι ότι νομίζετε πως έχετε χρόνο.
Μάθετε να ανταποκρίνεστε, όχι να αντιδράτε.
Με το να γίνεις χορτοφάγος εισέρχεσαι στο ποτάμι που οδηγεί στη νιρβάνα.
Δεν μπορώ να πω αυτό που γνώρισα, γιατί δεν το χωρά καμιά λέξη.
Η αφοβία είναι το θεμέλιο κάθε αληθινής θρησκείας.
Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικραίνει. Η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει όταν μοιράζεται.
Κομφούκιος
(551-479 π.Χ.)
Ο Κομφούκιος έλεγε πως παλιά οι άνθρωποι (ακόμα και τότε βασίζονταν στο παρελθόν), επειδή ήθελαν να κυριαρχήσει η αρετή και η τάξη στην κοινωνία άρχιζαν τις αλλαγές στην περιοχή τους. Προσπαθώντας να επιβάλλουν την τάξη στην περιοχή τους, πρώτα απ’ όλα έβαζαν τις δυνάμεις τους να επιβάλλουν τάξη και ηρεμία στην οικογένειά τους. Επιθυμώντας να επιβάλλουν τάξη στην οικογένειά, άρχιζαν να βάζουν τάξη μέσα τους. Προσπαθώντας να επιβάλλουν τάξη μέσα τους ερευνούσαν και μελετούσαν την ψυχή τους και προσπαθούσαν να την καθαρίσουν. Επιθυμώντας να καθαρίσουν την ψυχή τους, προσπαθούσαν να είναι πάντα ειλικρινείς στις σκέψεις τους. Θέλοντας να είναι πάντα ειλικρινείς στις σκέψεις τους, πρώτα απ’ όλα προσπαθούσαν να αποκτήσουν τη γνώση: τι είναι το καλό και τι είναι το κακό. Και όταν αυτές οι γνώσεις τους γίνονταν βαθιές άρχισαν να καταλαβαίνουν τη φύση των πραγμάτων. Όταν οι άνθρωποι κατανοούσαν την φύση των πραγμάτων, τότε ερχόταν η καθαρή γνώση. Και όταν οι γνώσεις τους ήταν καθαρές, τότε και οι σκέψεις τους γίνονταν ειλικρινείς. Όταν οι σκέψεις τους ήταν καθαρές, τότε και η ψυχές τους γίνονταν καθαρές και αγνές. Όταν οι καρδιές τους ήταν καθαρές, αποκτούσανε νέες αρετές και γίνονταν έντιμοι άνθρωποι. Όταν αυτοί ήταν έντιμοι στις οικογένειες τους ερχόταν η ειρήνη και η αγάπη και μέσα στην οικογένεια κυριαρχούσε η αρμονία και η τάξη. Όταν στις οικογένειες ερχόταν η τάξη, αντίστοιχα και στις περιοχές τους ερχόταν η τάξη. Και όταν στις περιοχές ερχόταν η τάξη, τότε σ’ ολόκληρο το κράτος ερχόταν η αρμονία και η ευτυχία.
Δηλαδή, ο μοναδικός δρόμος προς την καθολική ευημερία αρχίζει από τον εαυτό μας.
Μπχακτιβιγιάνα Γκοσβάμι*
Ο τέλειος άνθρωπος μπορεί τα πάντα να τα βρίσκει μέσα του, ενώ ο τιποτένιος τα ζητάει από άλλους.
Μάταια είναι η εκμάθηση χωρίς σκέψη, επικίνδυνη είναι η σκέψη χωρίς εκμάθηση.
Δεν αλλάζουν μόνο οι πιο σοφοί και οι πιο ανόητοι.
Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δε θα σε προδώσει.
Όταν ο άνθρωπος διαπράττει κακό και φοβάται πως θα το μάθουν οι άλλοι, υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να βρει τον δρόμο προς το καλό. Όταν, όμως κάνει μια καλή πράξη και προσπαθεί να το μάθουν όλοι, τότε γεννάει το κακό.
Διάλεξε μια δουλειά που σ’ αρέσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου.
Κάποτε οι άνθρωποι σπούδαζαν για να τελειοποιούν τον εαυτό τους. Τώρα σπουδάζουν για να προξενούν τον θαυμασμό των άλλων.
Ν’ αναγνωρίζουμε τα ελαττώματά μας, όταν μας κατηγορούν αυτό είναι σεμνότητα, να τα αποκαλύπτουμε μπροστά στους φίλους μας είναι αφέλεια, να τα εκθέτουμε μπροστά σε όλους αυτό είναι περηφάνια.
Η μεγαλύτερη μας δόξα δεν είναι ότι δεν πέφτουμε ποτέ, αλλά ότι ξανασηκωνόμαστε κάθε φορά που πέφτουμε.
Όταν αποφεύγουν τις μακρινές σκέψεις, τότε δε μπορούν να αποφεύγουν τις κοντινές στενοχώριες.
Η γνώση χωρίς την εμπειρία δεν είναι παρά ένα άχρηστο στολίδι.
Τρεις είναι οι δρόμοι προς τη σύνεση: ο δρόμος σκέψης ο πιο ευγενικός, ο δρόμος μίμησης ο πιο εύκολος, ο δρόμος εμπειρίας ο πιο δύσκολος.
Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, κορόιδεψαν ή λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε.
Ακόμη και η μικρή ανυπομονησία μπορεί να εμποδίζει στην πραγματοποίηση των μεγάλων στόχων.
Μια έννοια που έχει τη δύναμη να ρυθμίζει όλη τη ζωή μας: Επιείκεια.
Να πεθαίνεις από την πείνα είναι μικρό γεγονός. Ενώ να χάσεις την ηθική σου είναι μεγάλο γεγονός.
Ο γνώστης δεν έφτασε εκείνον που αγαπά. Εκείνος που αγαπά δεν έφτασε εκείνον που είναι πάντα ήρεμος.
Να παραπονιέσαι για το κακό είναι να το διπλασιάζεις, να γελάς για το κακό είναι να το εξοντώσεις.
Εάν δε γνωρίζεις λέξεις, τότε με τι άλλο θα γνωρίζεις των άνθρωπο;
Όσο πιο αυστηρά και άσπλαχνα κρίνεις τον εαυτό σου, τόσο πιο δίκαια και με επιείκεια θα κρίνεις τους άλλους.
Εκείνος που ρίχνει βέλη ακόμη δεν είναι τοξότης, εκείνος που μιλάει πολύ ακόμη δεν είναι ρήτορας.
Ο άνδρας με αρετή είναι απαιτητικός με τον εαυτό του, ενώ ο μικρός άνθρωπος είναι απαιτητικός με τους άλλους.
Ο άνδρας με αρετή λυπάται πως δεν είναι τέλειος, δεν λυπάται πως δεν είναι διάσημος.
Το να υφίστασαι αδικία είναι σοβαρό. Σοβαρότερο, όμως, είναι να συνεχίζεις να το θυμάσαι.
Εμπειρία: ένα μικρό φανάρι που κρέμεται πίσω από την πλάτη μας και φωτίζει τον δρόμο που έχουμε είδη περάσει.
Ο ανώτερος άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του, ο κατώτερος κρίνει τους άλλους …
Ο ευγενικός άνδρας πάντα έχει ατάραχη ψυχή. Ο παλιάνθρωπος είναι πάντα γεμάτος έγνοιες.
Σωκράτης
(470-399 π. Χ.)
Aπό την “Απολογία Σωκράτους” του Πλάτωνα
” …προσπαθώ να πείθω τους νεότερους και τους πιο ηλικιωμένους ανάμεσά σας να μη φροντίζουν ούτε για τα σώματά τους ούτε για τα χρήματά τους με τόσο πάθος, παρά μόνο για την ψυχή τους, πώς θα γίνει καλύτερη”.
“Αν εγώ από παλιά είχα επιχειρήσει να ασχοληθώ με την πολιτική, από παλιά θα είχα αφανιστεί και ούτε εσάς θα είχα ωφελήσει σε τίποτα ούτε τον εαυτό μου”.
” …ποια ποινή πρέπει να μου επιβληθεί, επειδή έκρινα ότι πρέπει να παραιτηθώ από την ήσυχη ζωή και να παραμελήσω όλα εκείνα για τα οποία φροντίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, χρήματά οικονομικά συμφέροντα, στρατηγίες, δημόσιες αγορεύσεις κα φατρίες;”
” …θα σας πω ότι είναι πολύ μεγάλο αγαθό για τον άνθρωπο το να μιλάει κάθε μέρα για την αρετή και για τα άλλα για τα οποία με ακούτε να συζητάω εξετάζοντας τον εαυτό μου και τους άλλους, και ότι η ζωή χωρίς να τα εξετάζει κανείς αυτά είναι ζωή που δεν αξίζει να τη ζει ο άνθρωπος”.
” …αν νομίζετε ότι σκοτώνοντας ανθρώπους θα γλιτώσετε από τις επικρίσεις του τρόπου ζωής σας, δεν σκέφτεστε σωστά. Η μέθοδος αυτή απαλλαγής δεν είναι ούτε πολύ αποτελεσματική, ούτε καλή”.
Aπό άρθρο της “Νέας Ακρόπολης
Σήμερα όμως έχει στηθεί το άγαλμά του Σωκράτη και η προτομή του και πολλοί δρόμοι έχουν το όνομά του. Εκ των υστέρων αναγνώριση. Δε θα έπρεπε να μας προβληματίσουν όλα αυτά; Ή μήπως η εποχή μας είναι καλύτερη;
Οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικοί φανατισμοί ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους και το κυνήγι μάγων και μαγισσών ξαναζωντανεύει. Η φιλοσοφία και σήμερα είναι υπό διωγμών.
Όποιος αμφιβάλλει ας διακηρύξει ανοιχτά τις ιδέες του.
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
Δεν είμαι αθηναίος, ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου.
Καλύτερα ν’ αδικείσαι παρά ν’ αδικείς.
Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος.
Η παιδεία σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά.
Είναι ανώτερη σοφία να μπορείς να ξεχωρίζεις το καλό απ’ το κακό.
Πήγαινε να δεις ένα ακρωτήρι, ένα βουνό, μια θάλασσα κι ένα ποτάμι και τα είδες όλα!
Όπως όσοι βαδίζουν στον ήλιο, παρακολουθούνται από τη σκιά τους, έτσι κι όσοι έχουν μεγάλη δόξα, παρακολουθούνται από το φθόνο.
Οι ξένοι χάνονται στους (άγνωστους) δρόμους, κι οι αγράμματοι πελαγοδρομούν στα προβλήματα της ζωής.
Ούτε τη φωτιά μπορείς να σβήσεις με το ρούχο σου, ούτε τις αισχρές πράξεις με το πέρασμα του καιρού.
Ο καλύτερος γάμος: όταν η γυναίκα είναι τυφλή και ο άνδρας κουφός.
Έλεγε ότι αν κάποιος ζητήσει από τον κήρυκα να καλέσει τους τσαγκάρηδες να σηκωθούν, θα σηκωθούν μόνον αυτοί. Εάν όμως καλέσει τους συνετούς η τους δίκαιους, τότε όλοι θα σηκωθούν.
Και στη ζωή προξενεί πολύ μεγάλο κακό το ότι ενώ οι περισσότεροι είναι ανόητοι, νομίζουν ότι είναι μυαλωμένοι.
Θαρρώ ότι είναι καλύτερα να κάνω μπάνιο, προτού πιω το κώνειο, για να μη βάλω τις γυναίκες σε μπελά να με πλύνουν.
Όταν ρωτήθηκε τι είναι ευτυχία, απάντησε:
“Η ηδονή που δε σε κάνει μετά να μετανιώσεις”.
Ο φθόνος είναι παιδί της αλαζονείας, εργάτης της εκδίκησης, αρχηγός μυστικής επανάστασης και διαρκές βάσανο της αρετής. Ο φθόνος είναι βόρβορος της ψυχής, δηλητήριο κι υδράργυρος που φθείρει τη σάρκα κι αποξεραίνει το μυελό των οστών.
Πες κάτι για να σε βλέπω.
Έλεγε στους συμπολίτες του που έβγαζαν βουλευτές και άλλους αξιωματούχους με κλήρο:
“Γιατί δεν βγάζετε με κλήρο και πλοίαρχους, αρχιτέκτονες και άλλους τεχνίτες;”
Η ομορφιά είναι μια βασίλισσα που κυριαρχεί όχι και πολύ καιρό.
Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο ας ταρακουνήσει τον εαυτό του.
Πού πάτε, άνθρωποι; Τσακίζεστε να αποκτήσετε περιουσίες, και λίγο νοιάζεστε για τα παιδιά που θα τις κληρονομούν.
Διογένης
(412-323 π. Χ.)* * *
Η πιο λαμπερή προσωπικότητα του αρχαίου κόσμου.
Ο βίος του Διογένη από τη Σινώπη, του “σκύλου” και του “λυσσασμένου Σωκράτη” όπως τον περιφρονητικά ονόμαζαν οι σύγχρονοί του, είναι και θα είναι αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού των ανθρώπων της φιλοσοφίας ως που θα υπάρχει η Φιλοσοφία.
Ο ανυπέρβλητος ασκητισμός του Διογένη γέννησε θρησκείες και δόγματα. Η ζωή του και οι πράξεις του υπέρ της επιστροφής στη φύση βρήκαν και θα βρουν αντίλαλο στις επόμενες γενιές όπως οι περιπτώσεις με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ με το σύνθημά του “Πίσω στη Φύση!” και οι σύγχρονοι, οι λεγόμενοι “πράσινοι”.
Ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που με το πιο βάναυσο και προκλητικό τρόπο έδειξε ότι η περιφρόνηση από τους σύγχρονους εξασφαλίζει την αληθινή δόξα και είναι ο πιο αποτελεσματικός δρόμος προς αυτήν.
Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
Οι θεοί έχουν το προνόμιο να μη χρειάζονται τίποτα, αλλά οι άνδρες που κατάφεραν να μοιάζουν στους θεούς έχουν το προνόμιο να χρειάζονται πολύ λίγα.
Ο θρίαμβος της νίκης του εαυτού μας είναι το στέμμα της φιλοσοφίας.
Η φιλοσοφία μου έδωσε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω την οποιαδήποτε στροφή της μοίρας.
Όταν ρωτήθηκε, ποιο είναι το κάλλιστο απόκτημα του ανθρώπου απάντησε: το θάρρος της γνώμης του.
Στο θέατρο έμπαινε, ενώ οι άλλοι έβγαιναν. Όταν ρωτήθηκε για τον λόγο, απάντησε: “Σε όλη μου τη ζωή αυτό φροντίζω να κάνω”.
“Πότε ο κόσμος ευημερεί;” ρωτήσανε τον Διογένη. “Όταν οι βασιλιάδες φιλοσοφούν και οι φιλόσοφοι βασιλεύουν”.
Μια φορά πρόσεξε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό από μια πηγή με τα χέρια του. Πέταξε τότε το κύπελλο λέγοντας: “Αυτό το μικρό παιδί με νίκησε στο θέμα της απλότητας”.
Ο καλύτερος τρόπος να βασανίζεις τους εχθρούς σου είναι να έχεις πάντα καλή διάθεση.
Και ο ήλιος ρίχνει μια ματιά στους βόθρους, αλλά δε μολύνεται.
Οι έντιμοι άντρες είναι εικόνες των θεών.
Ιησούς Χριστός
(~ 0 π. Χ.- 30 μ. Χ.)
Ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, όχι σαν Γιος του Θεού, αλλά ως κοινός εγκληματίας! Κανένας δεν τον βοήθησε όταν αιμορραγούσε πάνω στο σταυρό. Κανένας άγγελος δεν ελάφρυνε την αγονία του. Είχαν δίκιο εκείνοι που έλεγαν: “Έσωζε τους άλλους, αλλά τον εαυτό του δεν μπόρεσε να σώσει”. Όλες αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν τους μαθητές του και τους οπαδούς του. Η καταστροφή στις ψυχές τους ήταν ολοκληρωτική. Ναυάγησαν οι ελπίδες τους και τα λαμπερά όνειρα. Ποτέ οι άνθρωποι δεν είχαν γνωρίσει τόσο βαθιά απογοήτευση. Ακόμη και οι μαθητές του έχασαν την πίστη τους.
Και μετά έγινε αυτό, χωρίς το οποίο δε θα υπήρχε ο χριστιανισμός.
Ο ένας μετά από τον άλλον οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν τον Ιησούς με τα μάτια τους και ν’ ακούνε τη φωνή του. Ο Ιησούς εμφανιζόταν σε διάφορα μέρη και σε διάφορες καταστάσεις, σε διάφορους ανθρώπους, σε ομάδες ανθρώπων, ακόμα και σε πλήθος ανθρώπων. Και τότε γεννήθηκε η Πίστη, γεννήθηκε η τόλμη και η δύναμη του πνεύματος με την οποία οι άνθρωποι, για το κήρυγμα της Ανάστασης του Χριστού, πήγαν στο σταυρό, στην κρεμάλα, αποκεφαλίστηκαν, άντεξαν τις μαστιγώσεις και τις φυλακές.
Έτσι γεννήθηκε ο Υπεράνθρωπος και ο Ημίθεος Ιησούς Χριστός.
Η βασιλεία του ουρανού βρίσκεται μέσα μας.
Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να κάμνετε το καλό σ’ αυτούς που σας μισούνε.
Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ’ την αλήθεια.
Ήρθα να σας δείξω της δυνατότητες του ανθρώπου. Αυτά που έκανα Εγώ μπορούν να τα κάνουν όλοι. Ο καθένας μπορεί να γίνει σαν Εμένα.
Ο σκοπός της εξέλιξης του ανθρώπου είναι να κατανοήσει ότι είναι ο Γιος του Θεού, και το κατανοώντας να βοηθήσει τους άλλους να το καταλαβαίνουν. Και μόνο αυτό.
Εκείνος που είναι ενάντιά σας είναι υπέρ σας.
Τα βάσανα της ζωής είναι ο μοναδικός δρόμος προς την τελειότητα.
Υπάρχουν άνθρωποι που πάρα πολύ κινούνται, αλλά δε φτάνουν πουθενά.
Μακάριοι αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί θα αγαπάνε χωρίς να ζητάνε αμοιβαιότητα.
Αμαρτία: πέσιμο του ανθρώπου στον βάλτο της κακίας.
Να είστε περαστικοί.
