Ο θρυλικός «τόπος» φαίνεται ότι ήταν τελικά… άνθρωπος
Το όνειρο του Ελ Ντοράντο οδήγησε πολλούς Ευρωπαίους κατακτητές σε μάταια ταξίδια στις ζούγκλες και τα βουνά της Νότιας Αμερικής σε αναζήτηση της χαμένης «πόλης του χρυσού». Ευσεβείς πόθοι. «Γιατί το Ελ Ντοράντο δεν ήταν τόπος, αλλά ένας ηγέτης, όπως επιβεβαιώνουν σύγχρονες αρχαιολογικές έρευνες», σύμφωνα με το BBC.
Η άφιξη του Κολόμβου στην Αμερική, το 1492, ήταν το πρώτο κεφάλαιο μιας σύγκρουσης πολιτισμών που άλλαξε το πρόσωπο του κόσμου. Ηταν μια άγρια αντιπαράθεση ανάμεσα σε ανθρώπους με εντελώς διαφορετικούς τρόπους ζωής και συστήματα αξιών.
Ο ευρωπαϊκός μύθος του Ελ Ντοράντο, του χαμένου τόπου του χρυσού που περίμενε την ανακάλυψη από έναν παράτολμο κατακτητή, ήταν η επιτομή της ατελείωτης δίψας των Ευρωπαίων για χρυσό, και της λαχτάρας τους να εκμεταλλευθούν αυτούς τους νέους τόπους για την αξία τους σε χρήμα.
Ο νοτιο-Αμερικανικός μύθος του Ελ Ντοράντο, αντιθέτως, αποκαλύπτει την αληθινή φύση της γης και των ανθρώπων της. Για αυτούς, το Ελ Ντοράντο δεν ήταν ποτέ ένας τόπος, αλλά ένας ηγέτης τόσο πλούσιος που υποτίθεται ότι κάλυπτε το σώμα του με χρυσό από την κορυφή μέχρι τα νύχια κάθε πρωί και το ξέπλενε σε μια ιερή λίμνη κάθε βράδυ.
Η πραγματική ιστορία πίσω από τον μύθο αναδύθηκε τα τελευταία χρόνια μέσω ενός συνδυασμού ιστορικών κειμένων, και νέας αρχαιολογικής έρευνας.
Στον πυρήνα της είναι η αληθινή ιστορία μιας τελετουργίας ενθρόνισης του ηγέτη των Μουίσκα, ενός λαού που ζει στην κεντρική Κολομβία από το 800 μΧ μέχρι σήμερα.
Διάφοροι Ισπανοί χρονικογράφοι που έφτασαν σε αυτή την άγνωστη ήπειρο στις αρχές του 16ου αιώνα άρχισαν να γράφουν για την τελετουργία του Ελ Ντοράντο. Μία από τις καλύτερες αφηγήσεις είναι αυτή του Χουάν Ροντρίγκεθ Φρέϊλε.
Στο βιβλίο του «Η Κατάκτηση και Ανακάλυψη του Νέου Βασιλείου της Γρανάδα», που εκδόθηκε το 1636, μας λέει τί συνέβαινε όταν πέθαινε ένας βασιλιάς στην κοινωνία των Μουίσκα.
Ο νέος ηγέτης, συνήθως ανηψιός του πρώην βασιλιά, υποβαλλόταν σε μια μακρά ιεροτελεστία ενθρόνισης, που κορυφωνόταν επάνω σε μια σχεδία, σε μια ιερή λίμνη, όπως η Γκουαταβίτα, στην κεντρική Κολομβία.
Εγδυναν τον διάδοχο και κάλυπταν το σώμα του με λάσπη και χρυσόσκονη.
Περιστοιχισμένος από τους τέσσερις αρχιερείς, που ήταν στολισμένοι με φτερά, χρυσά στέμματα και στολίδια, ο ηγέτης, γυμνός αλλά λουσμένος με χρυσόσκονη, προσέφερε σμαράγδια και άλλα πολύτιμα αντικείμενα στους Θεούς, ρίχνοντάς τα στη λίμνη.
Οι όχθες της κυκλικής λίμνης ήταν γεμάτες με θεατές, που φορούσαν ακριβά ρούχα και έπαιζαν μουσικά όργανα γύρω από φωτιές.
Οταν η σχεδία έφτανε ακριβώς στο κέντρο της λίμνης, ο αρχιερέας σήκωνε μια σημαία για να κάνει σιωπή το πλήθος. Εκείνη τη στιγμή, το πλήθος ορκιζόταν υπακοή στον Χρυσό ηγέτη, επευφημώντας τον από τις όχθες της λίμνης.
Παρόλαυτα, υπάρχει και η αντίθετη γνώμη της Google earth που θέλει το ελ ντοράντο ως μια υπαρκτή χαμένη πόλη γεμάτη με χρυσάφι.
Πρόσφατες εικόνες από το Google Earth σε συνδυασμό με στοιχεία από δορυφόρους φαίνεται ότι μόλις αποκάλυψαν τα πρώτα σημάδια του.
Κανένας δεν κατάφερε να βρει τη μυθική πόλη που πιστεύεται πως βρίσκεται στα έγκατα του μεγαλύτερου δάσους του πλανήτη, τον Αμαζόνιο, ενώ αυτή η αναζήτηση κόστισε τη ζωή σε αρκετούς από τους εξερευνητές. Πρόκειται για μια περιοχή στα σύνορα Βολιβίας και Βραζιλίας. Οι νέες φωτογραφίες από δορυφόρους αποκαλύπτουν την ύπαρξη 200 τεράστιων αναχωμάτων στην άνω λεκάνη του Αμαζονίου, κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία, περιοχή που πιστεύεται πως βρίσκεται η Χαμένη Πόλη του Ζ.
Τα αναχώματα αυτά που δείχνουν οι φωτογραφίες αποτελούν γεωμετρικά σχήματα, κύκλους, τετράγωνα και άλλα σχήματα τα οποία συνθέτουν ένα περίπλοκο δίκτυο από δρόμους, γέφυρες και κτίσματα που πολλά από αυτά κατασκευάστηκαν σύμφωνα με τους αρχαιολόγους από το 200μ.χ. ενώ άλλα από το 1283 μ.Χ.
Ανάμεσα στα κτίσματα, που υποστηρίζεται ότι χρησιμοποιούνταν ως οχυρωματικά έργα, κατοικίες ή ακόμα χώροι τελετουργιών υπάρχει και μια μητρόπολη, στην οποία πιστεύεται πως κατοικούσαν μέχρι και εξήντα χιλιάδες άνθρωποι.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που χαρτογράφησαν μέχρι στιγμής το ένα δέκατο της περιοχής, μέσα στη ζούγκλα πρέπει να υπάρχουν επιπλέον διακόσιες χιλιάδες κατασκευές ενώ η εκτιμώμενη έκταση που απλώνονταν οι διάφοροι πολιτισμοί υπολογίζεται στα 250 χιλιόμετρα.
«Οι συντάκτες της πιο πρόσφατης μελέτης υπολογίζουν ότι οι επιστήμονες έχουν βρει, σε αυτήν την ιδιαίτερη περιοχή, μόνο 10% των γεωμετρικών χωματουργικών έργων και των κτισμάτων που βρίσκονται εκεί πραγματικά. Θα διαρκέσει ολόκληρες δεκαετίες για τους επιστήμονες για να αποκαλύψει την πλήρη έκταση αυτού και άλλων αρχαίων αμαζόνειων πολιτισμών», δήλωσε ο συγγραφέας του βιβλίου The Lost City of Z, David Grann.
Πολλοί κάνουν λόγο ακόμα πως η μηχανική που χρησιμοποιήθηκε σε αυτές τις κατασκευές, συναγωνίζεται τις Πυραμίδες της Αιγύπτου. Σε κάποια σημεία βρέθηκαν κεραμικά, άνθρακας και λίθινα εργαλεία ενώ οι αρχαιολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το μέρος κατοικούνταν πριν την έλευση του Χριστόφορου Κολόμβου από μια εξελιγμένη κοινωνία.
«Για αιώνες, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι η ζούγκλα ήταν απλά μια παγίδα θανάτου, ένας πλαστός παράδεισος όπου μόνο οι μικρές, πρωτόγονες, νομαδικές φυλές υπήρξαν. Αυτές οι ανακαλύψεις αποδεικνύουν ότι ο Αμαζόνιος ήταν, στην πραγματικότητα, σπίτι ενός μεγάλου πολιτισμού που προηγήθηκε χρονικά των Ίνκας και έχτισε μια εξαιρετικά περίπλοκη κοινωνία», πρόσθεσε ο συγγραφέας.
Ο Grann θεωρεί ότι αυτή η ανακάλυψη θα οδηγήσει όχι μόνο σε μια επανεξέταση των λαών του προ-Κολόμβου Αμαζονίου, αλλά και σε ένα αυξανόμενο αρχαιολογικό ενδιαφέρον για την περιοχή. «Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου», λέει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι η δουλειά των αρχαιολόγων – αν και επίπονη – θα διευκολυνθεί σίγουρα από τη χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών, με κυριότερο το Google Earth.
