Η ικανότητα του μικρόσωμου είναι πως δεν υποτιμά τον αντίπαλο του
Γίγαντες… Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όπως και στην μυθολογία, έτσι και στην ζωή μας, κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην διάπλαση της πραγματικότητας μας. Άλλες φορές μπορεί να έχουν την μορφή του Bullying, άλλες ένα κακό αφεντικό και άλλες μια χώρα που αποφάσισε να τα βάλει με κάποια άλλη πιο αδύναμη. Όμως, το μέγεθος των δυσκολιών που εκφράζουν οι Γίγαντες είναι η αφετηρία για να αναπτυχθεί μια μοναδική ικανότητα.
Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με Γίγαντες, πολλές φορές οι πιθανότητες τρελαίνονται. Η ανθρώπινη αντίληψη περνά από πολύπλοκα μονοπάτια και αυτά με την σειρά τους σχηματίζουν ταμπέλες για το τι εστί δύναμη, ισχύ ή πλεονέκτημα.
Το πρόβλημα όμως είναι πως πολλές φορές οι Γίγαντες δεν είναι αυτό που πραγματικά πιστεύουμε. Η ίδια ικανότητα που εμφανίζεται να τους δίνει δύναμη είναι η ίδια που φανερώνει μια μεγάλη αδυναμία. Και πως συχνά πυκνά, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μπορεί να μετατραπεί αστραπιαία σε ένα καταστροφικό μειονέκτημα.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από outsiders. Από ανθρώπους που η μοίρα τους έβαλε στον πάγκο, αντιμέτωπους με την φορμόλη της αδράνειας. Όμως πολλές φορές η μοίρα δεν είναι τόσο τελεσίδικη όσο φαίνεται.
Στην ζωή δεν συναντάς πάντα καταστάσεις ικανές να σε σπρώξουν να πας ψηλά. Υπάρχουν και αυτές που τις αισθάνεσαι σαν ένα πάτημα στο σβέρκο που συνεχώς σε ωθεί προς τα κάτω. Δυσκολίες εμφανίζονται από το πουθενά και εμείς, επί ξύλου κρεμάμενοι, παραπαίουμε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Όμως τα διδάγματα της Ιστορίας, το ένα μετά το άλλο, μας διδάσκουν πως ο δυνατός δεν είναι πάντα όσο ισχυρός φαίνεται, και πως ο αδύναμος δεν είναι τόσο αδύναμος όσο νομίζαμε εξ αρχής. Γιατί η ιστορία που κρύβεται πίσω από τον Γολιάθ, φανερώνει μια αποκαλυπτική αλήθεια: Ο Γολιάθ δεν είχε την παραμικρή ελπίδα ενάντια στον μικρόσωμο Δαβίδ.
Έλα σε εμένα…
Κοιτάζοντας αυτάρεσκα τους Ισραηλίτες, ο Γολιάθ τους προκάλεσε να φέρουν μπροστά του τον καλύτερο τους στρατιώτη για να παλέψει μαζί του. Έτσι κι αλλιώς, η ανώτερη μαχητική ικανότητα του Γολιάθ ήταν προφανής για τα μάτια των απλών ανθρώπων.
Όταν ο Δαβίδ εμφανίστηκε, αρνούμενος να κρατήσει κάποιο σπαθί ή ασπίδα, επέλεξε μια σφεντόνα και το πρώτο που έκανε ήταν να μαζέψει από το χώμα 5-6 πέτρες.
Ο Γολιάθ, θυμωμένος από τον μικρόσωμο αντίπαλο του, φώναξε: «Με πέρασες για σκύλο και έρχεσαι εναντίον μου με ραβδιά;» Λογικό, αν φανταστείς πως ο Γολιάθ, εκτός της απίστευτης σωματικής του ρώμης, είχε και απίστευτη πολεμική ικανότητα. Κουβαλούσε τρία διαφορετικά όπλα κοντινής μάχης και η πανοπλία του άφηνε ελάχιστο δέρμα ακάλυπτο.
Αυτό που θα συνέβαινε αργότερα θα έμενε στην Ιστορία σαν ζωντανός θρύλος. Ο Δαβίδ, εκτοξεύοντας μια πέτρα στο κεφάλι του Γολιάθ, θα τον έριχνε νεκρό μέσα σε λίγα λεπτά.
Βέβαια, αυτή η εκδοχή της ιστορίας έχει ένα μικρό πρόβλημα: Είναι λάθος!
Ο ουρανός σκοτείνιασε
Στις 25 Απριλίου του 1941, ο ίδιος ο Χίτλερ θα διέταζε την έναρξη της επιχείρησης Ερμής. Η ώρα ήταν 08:00 το πρωί της 20ης Μαΐου του 1941, όταν ένα κύμα γερμανών αλεξιπτωτιστών θα έπεφτε στο Μάλεμε και στην περιοχή των Χανίων.
Τα μέτωπα θα γίνονταν τέσσερα, όταν στις 16:00 το απόγευμα, ένα δεύτερο κύμα αλεξιπτωτιστών θα έπεφτε στο Ρέθυμνο και μια ώρα αργότερα στο Ηράκλειο.
Η αυλαία της μάχης της Κρήτης θα έπεφτε με ήττα των Συμμάχων την 1η Ιουνίου. Όμως, οι Γερμανοί δεν θα γιόρταζαν την συγκεκριμένη νίκη. Οι Σύμμαχοι είχαν απώλειες 3.500 νεκρούς ενώ υπολογίζεται πως οι Γερμανοί είχαν 16.000! Κάτι είχε πάει εντελώς στραβά…
Τα μοτίβα επιβεβαιώνονται
Ο Βασιλιάς Saul ήταν συντετριμμένος. Παρατηρώντας από την μια τον Δαβίδ και κοιτάζοντας από την άλλη τον Γολιάθ, το μοναδικό μέλλον που έβλεπε ήταν o σίγουρος θάνατος του μικρόσωμου. Και αυτός, όπως και οι υπόλοιποι, είχε κάνει το λάθος να εμπιστευτεί τα μάτια του.
Η δύναμη δεν εμφανίζεται με μια μορφή. Η ικανότητα να σπας τους κανόνες της συμπλοκής, να χρησιμοποιείς το πλεονέκτημα της έκπληξης και να μην δέχεσαι ως δεδομένη την ήττα, είναι ικανά να εκτοξεύσουν τις πιθανότητες της νίκης.
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα φαβορί και δέχεσαι να παλέψεις με τους κανόνες που σου επιβάλει, το αποτέλεσμα είναι σίγουρο – θα χάσεις. Το 1809, οι Περουβιανοί θα αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο τους Ισπανούς και θα χάσουν. Το 1816, οι Γεωργιανοί θα αντιμετωπίσουν τους Ρώσους και θα χάσουν.
Όταν όμως οι Βιετναμέζοι αποφάσισαν να πολεμήσουν εναντίον της Αμερικής, αξιοποιώντας την ικανότητα που είχαν στον κλεφτοπόλεμο, τα πράγματα θα άλλαζαν.
Αφιερώνουμε πολύ χρόνο με το να σκεφτόμαστε πως το prestige και οι πηγές, μας κάνουν καλύτερους. Όμως, δεν αφιερώνουμε χρόνο να σκεφτούμε πώς αυτά τα πλεονεκτήματα πολλές φορές μειώνουν τις επιλογές μας.
Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον αντίπαλο, τότε συγκεντρώνεσαι στο τι σου λείπει. Το ζήτημα είναι ο τρόπος σκέψης. Και αυτό τα αλλάζει όλα. Όταν στρέφεις την προσοχή σου προς την αναζήτηση λύσης, τότε όλα λειτουργούν διαφορετικά. Αξιολογείς τις καταστάσεις με γνώμονα πως η λύση υπάρχει και το μόνο που μένει είναι απλά να την εντοπίσεις.
Η ικανότητα αναπτύσσεται όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που εισάγει προβλήματα που χρειάζονται λύσεις
Τα δεδομένα ανατρέπονται
Ο Γολιάθ επιδίωκε μια μάχη σώμα με σώμα. Όταν είσαι προετοιμασμένος για μια συγκεκριμένη κατάσταση και οι συνθήκες αλλάζουν, τότε δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα.
Ο Eitan Hirch, ειδικός στην βαλλιστική των Ισραηλίτικων Αμυντικών Δυνάμεων, αναφέρει πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, μια μέτρα τυπικού μεγέθους, όταν εκτοξεύεται από κάποιον που ξέρει να την χρησιμοποιεί μετατρέπεται σε ένα θανάσιμο όπλο.
Αν πετάξεις μια πέτρα με σφεντόνα και απέχεις 35 μέτρα από τον στόχο, η πέτρα θ’ αποκτήσει ταχύτητα 34 μέτρα το δευτερόλεπτο. Ουσιαστικά, ο Δαβίδ χρειάστηκε περίπου ένα δευτερόλεπτο για να σκοτώσει τον Γολιάθ. Μάλιστα, ο Γολιάθ δεν είχε την ικανότητα να δει την πέτρα να έρχεται, με αποτέλεσμα να μην είχε καν την ευκαιρία να αμυνθεί εναντίον της!
Απ’ ότι φαίνεται, το φαβορί ήταν πάντα ο Δαβίδ και όχι ο Γολιάθ….
Μια λανθασμένη εκτίμηση μπορεί να κοστίσει ακριβά και ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι μπορεί να σκάσει πολύ πιο εύκολα. Ο Γερμανός Ναύαρχος Βίλχελμ φον Κανάρις ήταν και αυτός ένας Γολιάθ.
Κάνοντας μια τραγικά εσφαλμένη εκτίμηση, οι Γερμανοί υπολόγιζαν πως οι άμαχοι στην Κρήτη δεν θα έπαιρναν μέρος σε οποιαδήποτε επίθεση. Η ανθρώπινη ικανότητα όμως δεν γνωρίζει όρια.
Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγων που δεν είχαν υπολογίσει οι γερμανοί σχεδιαστές της επιχείρησης. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα υποδέχονταν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές. Αυτό που δεν περίμεναν, ήταν πως οι άμαχοι θα επιτίθονταν με ότι όπλο είχαν διαθέσιμο…
Ο υπέρ – ήρωας μέσα σου
Ο όρος μετατραυματικό στρες είναι γνωστός σε όλους μας. Το 1995 όμως, ο Richard Tedeschi και ο Lawrence Calhoun, ψυχολόγοι του University of North Carolina εισήγαγαν έναν νέο όρο – PTG.
Ο όρος PTG σημαίνει μετατραυματική ανάπτυξη(Post – Traumatic Growth) και απ’ ότι φαίνεται δεν είναι τόσο σπάνια. Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να μας κάνει σοφότερους και δυνατότερους. Όταν οι καταστάσεις γίνονται πραγματικά δύσκολες, η ανθρώπινη δημιουργικότητα παίρνει φωτιά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιστρέφουμε πιο ισχυροί και πιο έτοιμοι, όπως αναφέρει η ψυχολόγος Anna A. Berardi που διευθύνει το τμήμα Trauma Response Institute του George Fox University.
Την στιγμή που αντικρίζεις τον χειρότερο σου φόβο και συνειδητοποιείς πως είσαι ακόμα όρθιος, τότε είναι η στιγμή που η ήττα του Γολιάθ έχει ξεκινήσει.
Το μυστικό που κρύβουν τα Ιστορικά γεγονότα είναι πως κάθε φορά που εμφανίζεται ένας Γολιάθ, η ανθρώπινη ικανότητα και αντοχή αυξάνονται εκθετικά. Τελικά, υπάρχει περίπτωση το μονοπάτι που αποφεύγεις να πάρεις να είναι αυτό που έχεις μεγαλύτερη ανάγκη να περπατήσεις. ΠΗΓΗ
Χρήστος Παπανίκας
