Έχετε σκεφτεί ποτέ πως οι λέξεις είναι εργαλεία.
Είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε τις σκέψεις μας.
Έχετε παρατηρήσει ποτέ πόση δύναμη έχουν οι λέξεις
που χρησιμοποιούμε μιλώντας και τι κάνουν την στιγμή
που …τις ξεστομίζουμε:
Το σώμα μας είναι μια υπέροχη μηχανή που υπακούει σε εντολές.Ένα τέλειο μηχάνημα κι εμείς τα αφεντικά του.Σκεφτόμαστε μπορώ και νοιώθουμε δυνατοί, ανίκητοι.
Μπορώ να περπατήσω και περπατάω.
Μπορώ να κολυμπήσω και κολυμπώ αν βρεθώ σε μια παραλία, μια λίμνη ή ένα ποτάμι.
Μπορώ να μιλήσω και μιλώ. Μάλιστα η ανάγκη μας να μιλάμε είναι τόσο δυνατή που μιλάμε σχεδόν ασταμάτητα.
Μπορώ να γράψω και γράφω.
Μπορώ να διαβάσω και διαβάζω.
Μπορώ να ζωγραφίσω και ζωγραφίζω.
Μπορώ να χορέψω και χορεύω.
Μπορώ να μεγαλουργήσω και μεγαλουργώ.
Ας δούμε όμως τι γίνεται αν βάλουμε μπροστά από το ρήμα μπορώ το αρνητικό μόριο ΔΕΝ.
Σκεφτόμαστε δεν μπορώ και ξαφνικά νοιώθουμε αδύναμοι έτοιμοι να καταρρεύσουμε.
Δεν μπορώ να περπατήσω γιατί κουράζομαι και δεν περπατώ.
Δεν μπορώ να κολυμπήσω και δεν κολυμπώ.
Δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια γραμμή και δεν ζωγραφίζω.
Δεν μπορώ να χορέψω και δεν χορεύω.
Και παρ’ ότι μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι, ότι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος το μπορούν όλοι, κάποιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά σε όλα, κάποιοι άλλοι κάνουν κάποια αρκετά καλά και κάποιοι άλλοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα.
Και όλα αυτά συμβαίνουν από ένα λάθος προγραμματισμό που έγινε κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Σίγουρα την εποχή που δεν είχαμε κανένα έλεγχο στα εισερχόμενα.
Ίσως κάποιος ανόητος, ο οποίος ήθελε να μας περιορίσει για δικούς του λόγους να μας έλεγε τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε.
Ίσως κάποιος που θα έπρεπε να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή μας να μην ήξερε καν τι θα πει αυτοπεποίθηση.
-Ας εξετάσουμε λοιπόν τις λέξεις με τις οποίες εκφράζουμε τις σκέψεις μας να δούμε πόσο συχνά χρησιμοποιούμε την φράση μπορώ και πόσες την φράση δεν μπορώ & …
Ας ακούσουμε προσεκτικά τον διάλογο με τον εαυτό μας και να είμαστε προσεκτικοί γιατί όπως πολύ σοφά είπε ο Μαχάτμα Γκάντι:
«Προσέξτε τις σκέψεις σας γιατί γίνονται λέξεις
τις λέξεις σας γιατί γίνονται πράξεις
τις πράξεις σας γιατί γίνονται συνήθειες
τις συνήθειές σας γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας και
τον χαρακτήρα σας γιατί γίνεται το πεπρωμένο σας» ΠΗΓΗ
Το σίγουρο είναι πως οι λέξεις έχουν μία απίστευτη δύναμη. Ακόμη πιο στοχευμένα, θα έλεγα πως η σωστή σειρά και χρήση των αντίστοιχα κατάλληλων λέξεων, την κατάλληλη στιγμή, μας δίνει μία υπεροχή. Αυτή η υπεροχή μπορεί να μεταφράζεται από την άσκηση της τέχνης της πειθούς μέχρι την ισορροπία στις σχέσεις μας. Έχουμε πει και από εδώ πολλές φορές ότι είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Τολμώ να πω πως είμαστε και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε… Γιατί; Διότι η δύναμη των λέξεων είναι αμφίδρομη. Αυτό που εκφράζουμε γυρίζει σε εμάς. Είναι κάτι σαν μπούμερανγκ.
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα κάποιων ιδιαίτερων λέξεων που καλό είναι να χρησιμοποιούνται με προσοχή…
1. Αν.
«Αν είχα θα ήμουν, αν ήμουν θα είχα»… Την ονομάζω λέξη «σπατάλη ενέργειας», μην ασχολείστε με τα «αν», χάνετε χρόνο με ατέρμονες υποθέσεις.
2. Μακάρι.
Όταν συνδυάζεται με την προσπάθεια επίτευξης στόχων είναι οριακά καταστροφική! «Μακάρι να τα καταφέρω». Όταν επιδιώκουμε κάποιο αποτέλεσμα το οποίο σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη δική μας προσπάθεια, η χρήση του «μακάρι» μεταθέτει την ευθύνη ή αλλιώς, άθελά μας, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο της αποτυχίας. Το «μακάρι» μπορεί να συνδυαστεί σίγουρα με την τύχη: «Μακάρι αύριο που ταξιδεύω να έχει καλό καιρό». Ωστόσο, το «μακάρι να πετύχω» καλό είναι να το αποφεύγουμε.
3. Θέλω.
Μία ξεκάθαρη λέξη… πολλές φορές «δαιμονικά» παραποιημένη. Το να λέω «θέλω» από το να μην το λέω και να το υπονοώ, μας γλυτώνει από πολλά προβλήματα.
4. Ευχαριστώ.
Μία πολύ όμορφη λέξη. Αξίζει να τη χρησιμοποιούμε ακούραστα και συχνότατα και όχι από απλή συνήθεια.
5. Ναι.
Να λες «όχι» όταν το «ναι» κάνει καλό μόνο σε εσένα και όχι στον άλλον. Επίσης με το να λες «ναι» συνέχεια προσπαθώντας να τους ευχαριστείς όλους ή για να τα έχεις με όλους καλά, θα καταλήξεις να έχεις δυσαρεστημένο τον εαυτό σου.
6. Νομίζω.
Αντικαταστήστε το με το «δεν ξέρω» ή «δεν το γνωρίζω» ή με το «ξέρω» και το «γνωρίζω» αντίστοιχα. Δεν είναι κακό να μην ξέρουμε κάτι. Ίσα – ίσα δείχνει ειλικρίνεια. Το «νομίζω» είναι ο προπομπός της δικαιολογίας.
7. Χρειάζομαι.
Λέξη με σαφέστατη ένδειξη συνεργασίας, ομαδικότητας, ταπεινότητας. Πείτε την. Ανοίγει πόρτες και καρδιές.
8. Εγώ – Εμείς.
Δυνατές λέξεις και οι δύο. Με ποια σειρά όμως; Ό,τι έχει σχέση με ευθύνη καλό είναι να χρησιμοποιούμε το «εγώ» και ό,τι έχει σχέση με ιδέες, μοίρασμα, επιβράβευση είναι προτιμότερο το «εμείς». Η αντίστροφη σειρά καθιστά αυτές τις λέξεις βλαβερές.
9. Συγνώμη.
Λέξη που κατευνάζει. Συγνώμη δε ζητούν οι αδύναμοι. Η χρήση της είναι λυτρωτική και απόλυτα υγιής για κάθε είδους σχέση και επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας.
10. Θα.
Αναπόφευκτα όλοι τη χρησιμοποιούμε (αγαπημένη λέξη των πολιτικών μας). Ουσιαστικά είναι άθελά μας μία μετάθεση χρονικότητας. Όσο περισσότερο τη χρησιμοποιούμε, τόσο περισσότερο αναβάλουμε. Η χρήση της είναι αντιστρόφως ανάλογη με το «κάνω».
Θα μπορούσαμε να «παίξουμε» με δεκάδες λέξεις. Δοκιμάστε το και μόνοι σας… Είναι μία πάρα πολύ ωραία νοητική άσκηση. Σίγουρα το κύριο βοηθητικό μέσο για πνευματική ενδυνάμωση και γέμισμα της φαρέτρας μας με πολυποίκιλες λέξεις είναι το καθημερινό διάβασμα.
Επίσης θα ήθελα να τονίσω ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν τη δύναμη να αλλάξουν μέχρι και τη διάθεσή μας. Λέξεις – φράσεις χρησιμοποιούμε εκτός από την επικοινωνία μας με τους άλλους και στην επικοινωνία με τον εαυτό μας, οπότε ας είμαστε εξίσου προσεχτικοί.
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μία από τις πιο ωραίες ρήσεις του Μαρκ Τουέιν
Η διαφορά ανάμεσα στην κατάλληλη λέξη και τη σχεδόν σωστή είναι ίδια με αυτή που υπάρχει ανάμεσα στην αστραπή και την πυγολαμπίδα.
