Σαν παιδί κι εγώ ονειρευόμουν πως θα γίνω πιλότος ή αστροναύτης. Το δωμάτιο γεμάτο αφίσες από αεροπλάνα και πλανήτες και πλάι στην φωτισμένη υδρόγειο, που τα βράδια έκανε το πορτατίφ, δέσποζε περήφανο το ηλιακό σύστημα.
Στον απέναντι τοίχο, μια αφίσα με το “The wall” των Floyd και διάσπαρτες μέσα στο δωμάτιο κασέτες που είχαν φτιαχτεί εναλλάσοντας αγχωτικά το Rec και το Stop, με σκοπό να κοπούν οι διαφημίσεις και να γραφτεί μόνο το τραγούδι. Πόσο μου την έσπαγαν οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί όταν μιλούσαν πάνω στα τραγούδια…
Ά μια περίοδο ήθελα να γίνω και Rock Star αλλά κάπου πήρε το μάτι μου τον Alice Cooper και μετά εγκατέλειψα την ιδέα…!
Το τέλειο επάγγελμα δεν θα ήταν και τα δύο μαζί; Αστροναύτης – Rock Star!
Και επειδή το παιδί μέσα μας δεν πεθαίνει ποτέ, σε ένα από τα αναρίθμητα γκουγκλαρίσματα μου σε σχετικά θέματα με τα παραπάνω, έπεσα πάνω σε αυτό:
“”Το Σύμπαν παράγει συνεχώς ηχητικά κύματα με μικρή συχνότητα και είναι δύσκολο ως και ακατόρθωτο να τα ακούσουμε εμείς. Ο ήχος είναι ένα κύμα το οποίο διαδίδεται καθώς αλλάζουν θέση τα μόρια μέσα στο υλικό το οποίο διαδίδεται.
Πολλούς αιώνες πριν, ο Πλάτων ονόμαζε την μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος κι έλεγε ότι η “η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή”, ότι “η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”.
Πιο πριν όμως ο Πυθαγόρας, φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και μουσικός, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ευαισθησίας ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών και 6 αιώνες π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας, αυτός και οι μαθητές του θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. Ανακάλυπταν τις αρμονικές σχέσεις των αριθμών στη μουσική και βάσει αυτών ερμήνευσαν τον Σύμπαντα Κόσμο. Η μουσική για τους Πυθαγόρειους ήταν πάνω από όλα μαθηματικά. Η ουσία της ήταν οι αριθμοί και η ομορφιά της η έκφραση των αρμονικών σχέσεων των αριθμών. Η μουσική ήταν ακόμα η εικόνα της ουράνιας αρμονίας. Οι αρμονικές σχέσεις των αριθμών μεταφέρονταν στους πλανήτες. Οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικούς ήχους, «αρμονία των σφαιρών», που δεν τους ακούμε.
Οι αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν τις τροχιές των ουράνιων σωμάτων με τις νότες της μουσικής (Ντο , Ρε , Μι , Φα , Σολ , Λα , Σι ). Οι νότες έχουν άπειρες σχέσεις μεταξύ τους και οι σχέσεις των ήχων είναι οριζόντιες και κάθετες. Οριζόντιες λέμε την διαδοχή τους και κάθετες λέμε τις συνηχήσεις των νότων.
Στο διάστημα πραγματοποιούνται συνεχώς εκρήξεις του ήλιου, υπερενέργειες από ετοιμοθάνατα αστέρια, σιντριβάνια πυρακτωμένων αερίων, βόμβες πίεσης και πυκνότητας. Ο ήλιος τραγουδά και τα ουράνια σώματα τον συνοδεύουν, τα δε αστέρια με ήχους σαν τους αυλούς. Η αρμονία τους είναι υπέροχή και το ταξίδι μαγικό.
Crab Nebula (Νεφέλωμα του Καρκίνου)
Η ΝΑΣΑ στα τέλη της δεκαετίας του ’70 δημιούργησε το πρόγραμμα Voyager, και εκτόξευσε 2 μικρά διαστημόπλοια. Το Voyager 1, και Voyager 2.Τα δύο μικρά αυτά διαστημόπλοια καταγράφουν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που δημιουργούνται στο διάστημα, και με την βοήθεια ενός πομπού τα στέλνουν στην Γη, όπου μετατρέπονται από την ΝΑΣΑ σε ήχους.
Η ΝΑΣΑ κυκλοφόρησε το 1992 σε CD την σειρά “Symphonies of The Planets – NASA Voyager Recordings”. Οι δίσκοι αυτοί περιέχουν τους κοσμικούς ήχους που παράγονται από τους ηλιακούς ανέμους, την πλανητική μαγνητόσφαιρα, τα ηλεκτρομαγνητικά σωματίδια, και τους “κραδασμούς” των πλανητών.
Ένα πραγματικά, συναρπαστικό απόκοσμο άκουσμα !””
Earth song
Tip of the day!
Γνωρίζατε πως ένα μεγάλο ποσοστό από τα παράσιτα που ακούμε στο ραδιόφωνο είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προέρχονται από το διάστημα; Δηλαδή εξωγήινα!
«O Πυθαγόρας χρησιμοποιώντας κάποιον άρρητο και δυσκολονόητο θεϊκό τρόπο, τέντωνε την ακοή του και προσήλωνε τον νου του στις «μεταρσίαις» (υπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ακούοντας μυστικά, όπως έδειχνε, μόνον αυτός και κατανοώντας την καθολική των σφαιρών και των κατ’ αυτάς κινούμενων αστέρων αρμονία, που ήταν κάτι πληρέστερο από εκείνη των θνητών και απέδιδε «κατακορέστερον μέλος.
Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με κάποια μουσική διάταξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή άμα και ποικιλόμορφη ωραιότητα. Από την υπερκόσμια αυτή συμφωνία εμπνεόμενος, σαν να είχε βάλει σε τάξη και αυτή λογική του νου του, όπως όταν μιλούμε για άσκηση σωματική, επινοούσε όσο ήταν δυνατόν κάποιες εικόνες ίδιες με αυτές που έβλεπε, τις οποίες παρείχε στους μαθητές του μιμούμενος με τα μουσικά όργανα και την φωνή την υπερκόσμια συμφωνία. Γιατί σε αυτόν μόνον από όλους τους ανθρώπους της γης θεωρούσε ότι ήταν κατανοητοί και μπορούσε να ακουσθούν οι κοσμικοί αυτοί φθόγγο».
Εδώ όμως υπάρχει ένα παράδοξο. Εξ όσων γνωρίζουμε την εποχή του Πυθαγόρα, δεν υπήρχαν διαστημόπλοια ούτε τεχνολογία που θα μπορούσε να καταγράψει την μουσική των πλανητών…. Μήπως λοιπόν υπήρχε και άλλος τρόπος;
Και δεν είναι η μόνη σχετικά αναφορά που έχουμε. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο έργο του Περί του Σωκράτους Δαιμονίου (590Β) περιγράφεται το βίωμα του Τίμαρχου όταν αυτός επισκέφθηκε το Τροφώνιο άντρο.
Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες που διασώζονται , ο Τίμαρχος κατήλθε στην κρύπτη του Τροφώνιου, αφού πρώτα τέλεσε όλες τις τελετουργίες που συνήθιζαν στο μαντείο, μένοντας κάτω από το έδαφος για δύο νύχτες και μία μέρα.
Ο Τίμαρχος είπε ότι στην κάθοδο του στη μαντική κρύπτη, η πρώτη του εμπειρία ήταν αυτή της πτήσης σε απόλυτο σκοτάδι, και έπειτα από προσευχή, έμεινε να κείτεται για πολύ ώρα χωρίς να έχει συνείδηση για το αν ήταν ξύπνιος ή αν ονειρευόταν. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια ώρα τού φάνηκε ότι άκουσε έναν κρότο και ότι χτύπησε στο κεφάλι, και ότι οι ραφές του κρανίου του χωρίστηκαν και απελευθέρωσαν την ψυχή του.
Καθώς απομακρυνόταν η ψυχή του προς τα επάνω αναμειγνυόταν με αέρα διαυγή και καθαρό και ένοιωθε χαρά …Και του φάνηκε πως άκουσε αμυδρό σφύριγμα να γυρίζει πάνω από το κεφάλι του και ο ήχος που άφηνε ήταν ευχάριστος…. Ο Τίμαρχος αναφέρει πως βγήκε η ψυχή του από το σώμα του, και ανεβαίνοντας πάνω από την γη είδε τους πλανήτες.
Κοιτάζοντας προς τα επάνω δεν είδε πουθενά την γη, αλλά νησιά, (οι πλανήτες) που έλαμπαν με λάμψη απαλή, αλλάζοντας μεταξύ τους και με την σειρά του το καθένα χρώματα. Τα νησιά αυτά φαίνονταν αναρίθμητα στο πλήθος και υπερφυσικά στο μέγεθος, όχι ίσα όλα, αλλά όλα σφαιρικά. Του φάνηκε επίσης πως κινούνταν κυκλικά στον αιθέρα και σιγο σφύριζαν μελωδικά (οι μουσική των σφαιρών) …!!!
Σε ένα τμήμα επίσης της διδασκαλίας που ακούει Τίμαρχος από τη θεία φωνή, διαβάζουμε:
«Η ανθρώπινη Ψυχή προήλθε από τον θείο Νου. Ένα μέρος της, καθώς αναμιγνύεται με τα πάθη της ύλης, αλλοιώνεται, αλλά ένα άλλο θαυμάσιο μέρος της μας κρατάει ψηλά το κεφάλι, ώστε να αναπνέουμε τον ελεύθερο αέρα, σαν αεραγωγός επικοινωνών με το σκάφανδρο ανθρώπου που έχει καταδυθεί στον βυθό.
Στο Πλατωνικό έργο “ΦΑΙΔΩΝ” ή περί ψυχής (110b), ο Σωκράτης αναφέρει, μία πληροφορία η οποία επίσης είναι αρκετά παράξενη, και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Αναφέρει σχετικά:
«Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες (μπάλες ποδοσφαίρου)* που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.
Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη από αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και καθαρά από τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, ενώ άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει. Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης».
Ας επιστρέψουμε όμως στο παρόν και στα πορίσματα της N.A.S.A. Όταν ο Voyager II την δεκαετία του ’90, επισκέφθηκε τον Δία τον Ουρανό και τον Κρόνο η N.A.S.A κατέγραψε για πρώτη φορά τους ήχους που παράγουν οι πλανήτες. Έκτοτε έχουν καταγραφεί ήχοι από πολλούς πλανήτες.
Πριν μία δεκαετία περίπου οι επιστήμονες της NASA κατέγραψαν τη χαμηλότερη νότα που ακούστηκε ποτέ στο σύμπαν. Όπως έγραφε ο Nigel Hawkes στους Times, ήταν ο βαθύς βρυχηθμός μιας γιγαντιαίας μαύρης τρύπας. Η νότα είναι η σι ύφεση αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να την ακούσετε: βρίσκεται 57 οκτάβες κάτω από το μεσαίο ντο, συχνότητα ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια φορές χαμηλότερη από το όριο της ανθρώπινης ακοής.
Κάθε πλανήτης όπως θα ακούσετε, έχει τον δικό του ήχο, και αυτό είναι το εκπληκτικό. Ακούστε προσεκτικά το δείγμα που θα βρείτε εδώ:
