Κάθε λαός ανά τον κόσμο διακρίνεται από μία διαφορετικότητα. Οι διαφορές ανάμεσα στους λαούς μπορεί να οφείλονται σε θέματα θρησκείας, κουλτούρας, νοοτροπίας αλλά και διατροφής. Η διατροφή δεν είναι ένα μονοσήμαντο φαινόμενο, καθώς περιλαμβάνει στοιχεία πολιτισμού που ανανεώνονται με τον ρυθμό που εξελίσσεται ένα σύνολο ανθρώπων. Οι διατροφικές συνήθειες ενός λαού επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, όπως οι κλιματικές συνθήκες, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, η ιδεολογία και άλλα. Εξετάζοντας διάφορες διατροφικές συνήθειες πολλών λαών, διαπιστώνουμε ότι στην διαπολιτισμική κοινωνία και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης στην οποία ζούμε, μπορεί κανείς να εντοπίσει από μεγάλες διαφορές μέχρι και ομοιότητες, αφού οι επιρροές από την μία κουλτούρα στην άλλη είναι εμφανείς ακόμα και στη διατροφή.
Η παραδοσιακή αφρικάνικη κουζίνα χαρακτηρίζεται από αμυλούχες τροφές, συνοδευόμενες από σούπες που περιέχουν κρέας ή/και λαχανικά ενώ τα φρούτα θεωρούνται τρόφιμα. Ας μην παραλείψουμε όμως το γεγονός ότι η Αφρική είναι μία τεράστια ήπειρος και επομένως κάθε της τοποθεσία μπορεί να ακολουθεί άλλες διατροφικές συνήθειες. Για παράδειγμα, ενώ οι χώρες που βρίσκονται κοντά στη Μεσόγειο συμπίπτουν διατροφικά με την ελληνική κουζίνα, η ανατολική Αφρική είναι διακριτική όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος, αφού τα βοοειδή και τα αιγοπρόβατα θεωρούνται ως μορφή νομίσματος, με αποτέλεσμα οι Αφρικανοί να αποφεύγουν την κατανάλωσή τους ως τρόφιμα.
Σε αντίθεση με τους Εβραίους που δεν καταναλώνουν χοιρινό και τους Ινδουιστές που δεν τρώνε βοδινό, οι Κινέζοι και οι Γιαπωνέζοι δεν έχουν καμία απαγορευμένη τροφή. Αντιθέτως, απολαμβάνουν την κουζίνα με τη μεγαλύτερη ποικιλία ανά τον κόσμο. Λογικό εφόσον εκτός από λαχανικά, ρύζι και ζυμαρικά, τρώνε επίσης σκύλους, γάτες, φίδια, έντομα, αρουραίους, ακόμα και χελιδονόσουπα. Στις χώρες αυτές οι μερίδες είναι αρκετά μικρές, ενώ τρώγοντας με τα ξυλάκια, καταφέρνουν να τρώνε την ιδανική ποσότητα και πολύ πιο αργά.
Στην Γερμανία και την Αυστρία η κατανάλωση κρέατος, λαχανικών, γαλακτοκομικών και ψωμιού-δημητριακών είναι το ίδιο διαδεδομένη με τις μεσογειακές χώρες. Η μόνη ουσιαστική διαφορά διακρίνεται στην κατανάλωση φρέσκων φρούτων, τα οποία είναι κανείς δύσκολο να βρει. Εάν τύχει να ψωνίσετε για παράδειγμα από μία γερμανική ή αυστριακή υπεραγορά, θα διαπιστώσετε ότι τα περισσότερα φρούτα προέρχονται από άλλες χώρες.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι όσον αφορά τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, τα προιόντα κρέατος, όπως λουκάνικα και σαλάμια, συναντά κανείς τεράστια ποικιλία στις χώρες αυτές αφού καταναλώνονται αρκετά. Επισκεπτόμενος κανείς τη Βιέννη δεν θα μπορούσε να μην δοκιμάσει το παραδοσιακό βιενέζικο σνίτσελ (Wiener Schnitzel).
Στη Ρωσία το χοιρινό κρέας είναι ευρέως διαδεδομένο. Η αυξημένη κατανάλωση οφείλεται πιθανόν στις χαμηλές θερμοκρασίες και τα λιπαρά που περιέχονται στο κρέας, τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση του ψύχους, σε συνδυασμό πάντα με την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ. Τα φρούτα και τα λαχανικά δεν καταναλώνονται συχνά από τους Ρώσους.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο επικρατεί η φιλοσοφία του απλά να υπάρχει κάτι στο στομάχι, με αποτέλεσμα να καταναλώνεται αρκετά πρόχειρο και γρήγορο φαγητό κατά τη διάρκεια της ημέρας. Βέβαια το πρωινό αποτελεί τρανή εξαίρεση, αφού το “English breakfast” θεωρείται πλήρες γεύμα και συνήθως περιλαμβάνει αυγά, μπέικον, λουκάνικα, καφέ ή τσάι και φρυγανιές. Ομοίως με τους Ρώσους, οι Βρετανοί δεν καταναλώνουν συχνά φρούτα και λαχανικά.
Σε πλήρη αντίθεση με τη Βρετανία, οι διατροφικές συνήθειες στη Γαλλία είναι περισσότερο επιλεκτικές, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ωραιοποίηση της εμφάνισης κάθε γεύματος. Οι Γάλλοι συνηθίζουν να καταναλώνουν όλα τα είδη τροφίμων, συνοδευόμενα πάντα από κάποιο είδος σάλτσας, ενώ το κρασί κατά τη διάρκεια του φαγητού και τα φρούτα και τα τυριά ως επιδόρπιο, θεωρούνται αγαπημένες συνήθειες των Γάλλων.
Γενικώς, οι Γάλλοι συνδέουν το φαγητό με την απόλαυση, γι’αυτό και η ποσότητα δεν παίζει μεγάλο ρόλο στο γεύμα. Οι Γάλλοι τρώνε γενικά μικρές μερίδες. Μερικά πιάτα που μας έμαθαν οι Γάλλοι να αγαπάμε, είναι οι πατάτες gratin dauphinois, το ψητό Camembert,οι κρέπες, το σουφλέ τυριού, το pot–au–feu, το φουά γκρα, το μιλφέιγ, η κρεμ μπρουλέ και άλλα πολλά πιάτα, διεθνώς διαδεδομένα.
Όσον αφορά την Αμερική, οι διατροφικές συνήθειες των Αμερικανών είναι ευρέως γνωστές. Μεγάλες ποσότητες πρόχειρου φαγητού, εμπλουτισμένες με πολλά λιπαρά και αμφιβόλου ποιότητας τρόφιμα ζωικής προέλευσης, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της αμερικάνικης διατροφικής κουλτούρας. Ωστόσο, οι νότιες χώρες των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως το Μεξικό, έχουν άλλη διατροφική νοοτροπία. Αυτή έγκειται σε μεγάλη ποικιλία τροφίμων, ζωικών, φυτικών, αμυλούχων και λαχανικών, με κύριο χαρακτηριστικό τα βότανα που προσδίδουν καυτερές ιδιότητες στα γεύματά τους. Η κουζίνα του Μεξικού έχει μια σημαντική επιρροή από τη Καραϊβική εξαιτίας της τοποθεσίας του. Το θαλασσινό φαγητό φτιάχνεται κυρίως σε πολιτείες που συνορεύουν με τον Ειρηνικό Ωκεανό ή τον κόλπο του Μεξικού. Επίσης, το μέλι είναι σημαντικό συστατικό σε πολλά μεξικάνικα πιάτα.
Στα χωριά οι Μεξικανοί τρώνε ιγκουάνα, κροταλία, ελάφι, ουρακοτάγκο, κατσαρίδα, αβγά μυρμηγκιών και άλλα είδη εντόμων.
Οι Κύπριοι, καταναλώνουν συχνά κρέας , κύριο συστατικό της κυπριακής κουζίνας. Ωστόσο η μεσογειακή διατροφή ακολουθείται πιστά με άφθονα φρούτα και λαχανικά στο διαιτολόγιο. Ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η κατανάλωση κρέατος και άλλων λιπαρών τροφών αποφεύγεται λόγω της αφόρητης ζέστης. Από την άλλη, τα γεύματα των Κυπρίων χαρακτηρίζονται από μεγάλες ποσότητες. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν τρώει πρωινό.
