Πολλοί πιστεύουν ότι ο Έλον Μασκ είναι ένας «πραγματικός Tony Stark» (Iron Man). Αν και αρκετοί τον χαρακτηρίζουν «απλά» εκκεντρικό, λόγω δηλώσεών του ότι θα ήθελε να πεθάνει στον Άρη και ότι προβληματίζεται για το ενδεχόμενο μιας εξέγερσης της Τεχνητής Νοημοσύνης, οι φίλοι της Επιστημονικής Φαντασίας αναγνωρίζουν ότι ο ιδρυτής, μεταξύ άλλων, της ιδιωτικής διαστημικής εταιρείας SpaceX και της αυτοκινητοβιομηχανίας ηλεκτροκίνητων Tesla Motors και εμπνευστής του «sci-fi» μέσου μεταφοράς Hyperloop, είναι, πάνω από όλα, «ένας από αυτούς»- ένας οραματιστής του μέλλοντος.
Ο Έλον Μασκ θεωρεί ότι είναι ανάγκη να ξεφύγουμε από τα όρια του πλανήτη μας και να αποικίσουμε άλλους (με πρώτο τον Άρη) το συντομότερο δυνατόν, και αυτός είναι ο απώτερος, φιλόδοξος στόχος της SpaceX. Ωστόσο, κάποιες φορές ο Μασκ κοιτάει και προς άλλες κατευθύνσεις, και πρόσφατη τοποθέτησή του στη συνδιάσκεψη Code του Recode (στην οποία είπε επίσης ότι σκοπός της SpaceX είναι να στείλει ανθρώπους στον Κόκκινο Πλανήτη το 2024), προκάλεσε αίσθηση, καθώς παρέπεμψε σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας όπως το «Matrix».
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Guardian, ο Μασκ έχει ασχοληθεί με τα έργα του φιλοσόφου Νικ Μπόστρομ, ο οποίος στο παρελθόν είχε προειδοποιήσει πως μια εξαιρετικά εξελιγμένη Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορούσε να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Σενάρια τέτοιου τύπου υπάρχουν από παλιά στην Επιστημονική Φαντασία, με χαρακτηριστικά παραδείγματα – μεταξύ πολλών άλλων- τον Skynet του «Εξολοθρευτή», τον υπολογιστή Joshua του «Wargames» (ο οποίος στο τέλος καταλήγει σε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα), τους Cylons του «Battlestar Galactica», τις Μηχανές του «Matrix», αλλά και τις πανίσχυρες- «θεϊκές», θα έλεγε κανείς= Τεχνητές Νοημοσύνες του τηλεοπτικού «Person of Interest», την «Machine» και τον «Samaritan». Από την άλλη, ο Μπόστρομ έχει ασχοληθεί και με άλλο ένα ζήτημα: Το αποκαλούμενο «πρόβλημα της εξομοίωσης».
Το πρόβλημα αυτό έχει ως εξής: Εάν απόλυτα ρεαλιστικές εξομοιώσεις του σύμπαντος είναι δυνατές, τότε σύντομα θα κατέληγαν να υπάρχουν πολλές εξομοιώσεις (φανταστείτε τα σαν «παιχνίδια»- σύμπαντα εικονικής πραγματικότητας, όπως στο «Matrix») αλλά μόνο μία πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι, από τη στιγμή που δεν έχουμε κάποιον ξεκάθαρο λόγο να θεωρούμε ότι ζούμε στην «πραγματική» πραγματικότητα και όχι σε μια εξομοίωση, τότε οι πιθανότητες να ζούμε στην «πραγματική πραγματικότητα» και όχι σε μια εξομοίωση είναι ελάχιστες από άποψη πιθανοτήτων είναι ελάχιστες- μία σε, ίσως, δισεκατομμύρια.
«Πριν από 40 χρόνια είχαμε το Pong (το πρώτο βιντεοπαιχνίδι): Δύο γραμμές και μια κουκίδα. Εκεί ήμασταν. 40 χρόνια μετά έχουμε φωτορεαλιστικές, 3D εξομοιώσεις, με εκατομμύρια ανθρώπους να παίζουν ταυτόχρονα, και γίνονται καλύτερα κάθε μέρα. Και σύντομα θα έχουμε εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα. Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει ρυθμός βελτίωσης, τότε τα παιχνίδια δεν θα μπορούν να διακριθούν από την πραγματικότητα».
Συνεχίζοντας, ο Μασκ σημείωσε ότι, αν δεν είμαστε σε μια εξομοίωση, ο πιθανότερος λόγος για αυτό δεν είναι ότι είμαστε ο πρώτος πολιτισμός που υπήρξε, αλλά ότι κανένας άλλος πολιτισμός δεν έφτασε σε επαρκές σημείο προόδου ώστε να εξομοιώνει την πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τον Μπόστρομ, εδώ, στην εν λόγω θεωρία, υπάρχει ένα τρίλημμα: Είτε οι πολιτισμοί δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν αρκετά για να αναπτύξουν εξομοιώσεις, είτε οι πολιτισμοί που αναπτύσσουν εξομοιώσεις είναι τόσο διαφορετικοί από τον δικό μας που δεν εξομοιώνουν εμάς, ή είμαστε σχεδόν σίγουρα ήδη σε μια εξομοίωση.
Όπως είπε ο Μασκ, αξίζει τον κόπο να αναρωτηθεί κανείς σε τι σημείο θα βρίσκεται η εν λόγω τεχνολογία σε 10.000 χρόνια από σήμερα (πολύ μικρό χρονικό διάστημα από εξελικτικής πλευράς), ακόμα και χωρίς τους σημερινούς ρυθμούς εξέλιξης.
Αλλά, ακόμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο, δεν είναι απαραίτητα κακό, πρόσθεσε, σύμφωνα με δημοσίευμα του The Verge. «Αν ένας πολιτισμός σταματήσει να προοδεύει, τότε αυτό μάλλον οφείλεται σε κάποιο καταστροφικό γεγονός που καταστρέφει τον πολιτισμό…είτε θα δημιουργήσουμε εξομοιώσεις που δεν διακρίνονται από την πραγματικότητα, είτε ο πολιτισμός θα πάψει να υπάρχει».
