Θα ήταν απόλυτο να ξεκινήσω δηλώνοντας πως ο όρος “ίσως”, δε θα έπρεπε να υφίσταται τόσο στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, όσο και στις ζωές μας εν γένει. Όμως, θα ήταν ωφέλιμο να αποτελέσει τροφή για σκέψη, το γεγονός ότι η αναποφασιστικότητα, η αναβλητικότητα, η ασάφεια, η άκριτη αδιακρισία και πληθώρα άλλων όμοιων αρνητικών χαρακτηριστικών, όταν προσπαθήσουν να οριστούν και να ορίσουν, εμπεριέχουν αυτό το ασθενές “ίσως”.
Το “Ναι” ή το “’Όχι” σαν έννοιες φαντάζουν απόλυτες, τρομακτικές, επιβλητικές, αλαζονικές και μερικές φορές εγωιστικές. Προσωπικά, τις χαρακτηρίζω δυναμικές και λυτρωτικές.
Σίγουρα, υπάρχουν κάποια στάδια, ώστε να φτάσεις σε κάποιο συμπέρασμα. Το πόρισμα, επομένως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι ένα “ίσως”, εκτός και αν δεν έχεις προσπαθήσει ή δουλέψει σωστά τον συλλογισμό σου, καταλήγοντας πάλι να μιλάμε για ημιτελείς καταστάσεις, έρμαιες σε σαθρούς και μη εμπεριστατωμένους λογισμούς, καταδικασμένες να μην καταλήξουν ποτέ σε ένα συμπαγή προορισμό.
Το μεγαλύτερο μέρος ενός φοβισμένου “ίσως” βρίσκεται στη φαντασία μας και καταναλώνει μεγάλο ποσοστό πνευματικής ενέργειας, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά και πρακτικά σε άλλες λειτουργικές διαδικασίες.
Επομένως, δεν υπάρχει “ίσως” όταν: Κυνηγάς τα όνειρά σου
Αν είσαι πριμοδοτημένος να δηλώνεις πως έχεις ένα όνειρο, τότε μην πέσεις ποτέ στην παγίδα του συμβιβασμού, που θα σε οδηγήσει σε μια μέτρια και ανιαρή κατάσταση, ενός φαύλου κύκλου, στον οποίο θα είσαι οικειοθελώς το πειραματόζωο.
Η ρόδα της υποθετικής εξίσωσης θα γυρνάει με ανεξέλεγκτους ρυθμούς και η επερχόμενη πνευματική εξουθένωση θα επέλθει αναπόφευκτα.
Συνάπτεις μια σχέση
Το κακό με εμάς τους ανθρώπους είναι πως έχουμε ξεχάσει τις εκφάνσεις της “σχέσης” και επικρατεί μια σύγχυση γύρω από τις προσωπικές και διαπροσωπικές επαφές, με αποτέλεσμα να χάνεται και το νόημά τους. Προσωπική σχέση δεν είναι αυτή που έχουμε με τον/ην σύντροφό μας, αλλά αυτή που συνάπτουμε με τον εαυτό μας. Αυτή η σχέση είναι η πιο κρίσιμη και ουσιαστική και δε δέχεται “ίσως”, καθώς όλες οι υπόλοιπες θα καταρρεύσουν με γεωμετρική πρόοδο, όπως ακριβώς πέφτει αλυσιδωτά ένα ντόμινο. Αποφασίζεις, κατόπιν λογικής, λοιπόν, με ποιον θες να προχωρήσεις σε διαπροσωπικό επίπεδο, θετικά ή αρνητικά, χωρίς δισταγμούς.
Πρόκειται να αλλάξεις τη ζωή σου
Οι περισσότεροι από εμάς δεν απολαμβάνουμε τη ζωή μας, δεν μας αρέσει ο τρόπος που σκεφτόμαστε ή οι κακές συνήθειες που έχουμε αποκτήσει κι όμως αρνούμαστε να αλλάξουμε. Θέλουμε μια διαφορετική, πιο όμορφη ζωή, στην οποία θα είμαστε πετυχημένοι, όμορφοι, υγιείς και εν τέλει πλήρεις.
Φυσικά, όλα αυτά είναι εφικτά, αρκεί να προσπαθήσουμε και να αλλάξουμε . Οι αλλαγές -προς το καλύτερο- είναι ένας δύσκολος δρόμος που απαιτεί συνεχή αγώνα αυτοβελτίωσης, ώστε να επιφέρει μακροπρόθεσμα αγαθά. Δυστυχώς, ο λόγος που λίγοι τελικά καταφέρνουν να αλλάξουν τη ζωή τους, είναι το ανασταλτικό “ίσως”. Χωρίς ρίσκο, κόπο και αποφασιστικότητα δε θα αλλάξει τίποτα και αυτό είναι -απόλυτα(!)- σίγουρο.
Είναι “Άσπρο” ή “Μαύρο”. “Ναι” ή “Όχι”. Το “ίσως” είναι και θα είναι εσαεί μια μετέωρη, ημιτελής και μη πραγματική υπόσταση.
Ελευθερία Καρακατσίνα
