Οι άνθρωποι μπορεί μια μέρα να «κατεβάζουν» το μυαλό τους σε ένα κομπιούτερ και να ζουν για πάντα μέσα σε αυτό, υποστήριξε μία νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ.
Μιλώντας στο Hay Festival 2015, η δρ Χάνα Κρίτσλοου είπε ότι αν δημιουργηθεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής ο οποίος θα μπορεί να αναπαράγει τις 100 τρισεκατομμύρια συνδέσεις του ανθρώπινου εγκεφάλου, τότε θα είναι πιθανό ο εγκέφαλος να «αποθηκευτεί» για πάντα μέσα του.
«Οι άνθρωποι θα μπορούσαν κατά πάσαν πιθανότητα να ζήσουν μέσα σε ένα κομπιούτερ. Νομίζω ότι σίγουρα είναι αυτό πιθανό», τόνισε.
Η δρ Κρίτσλοου, η οποία μίλησε στο φεστιβάλ για τους μύθους που αφορούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο, εξήγησε ότι παρότι το μυαλό μας είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, λειτουργεί όπως ένας τεράστιος ηλεκτρικός πίνακας, την λειτουργία κάθε τμήματος του οποίου τώρα αρχίζουν να κατανοούν οι επιστήμονες.
«Είναι μύθος ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο το 10% του εγκεφάλου τους», είπε, προσθέτοντας ότι ο μύθος αυτός άρχισε από τον Άλμπερτ Άινσταϊν, ο οποίος εξηγώντας πως ανακάλυψε την Θεωρία της Σχετικότητας είπε ότι τα κατάφερε επειδή ο εγκέφαλός του λειτουργεί σε υψηλότερο επίπεδο απ’ ό,τι των περισσότερων άλλων ανθρώπων.
Την παρανόηση εδραίωσε η περίπτωση του αμερικανού εργοδηγού σιδηροδρόμων Φίνεας Γκέιτζ, ο οποίος είχε ένα ατύχημα με πυρίτιδα το 1848 με συνέπεια να διαπεράσει τον αριστερό μετωπιαίο λοβό (σ.σ. πάνω από το αριστερό μάτι) του ένας σιδερένιος λοστός.
Το γεγονός ότι επέζησε του ατυχήματος και με σχετικά λίγες βλάβες, χρησιμοποιήθηκε από τους θιασώτες της «θεωρίας του 10%» ως επιχείρημα ότι υπάρχουν ολόκληρα τμήματα στον εγκέφαλό μας, τα οποία δεν χρησιμοποιούμε.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι μετά το ατύχημα άλλαξε τόσο πολύ η συμπεριφορά και η προσωπικότητά του, ώστε οι δικοί του άνθρωποι δεν τον αναγνώριζαν.
«Ο εγκέφαλός μας ζυγίζει περίπου 1,5 κιλό, αποτελώντας το περίπου 2% του σώματος, αλλά είναι άπληστος και χρησιμοποιεί το σχεδόν 20% της ενέργειας (θερμίδων) που καταναλώνουμε», είπε η δρ Κρίτσλοου.
«Έχουμε σχεδόν 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα και το πιο πολύπλοκο δίκτυο συνδέσεων που μπορείτε να φαντασθείτε – και όλ’ αυτά χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό για να λειτουργήσουν.
»Αν, λοιπόν, χρησιμοποιούσαμε όλη την ώρα, σε πλήρη ισχύ, όλα ανεξαιρέτως τα τμήματά του, θα “βραχυκύκλωνε” ασταμάτητα.
»Έτσι, εξελίχθηκε ώστε να “δουλεύει στο ρελαντί” καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, και να δίνει μέγιστη ισχύ σε κάθε τμήμα του μόνο όταν το χρειαζόμαστε για να κάνουμε κάτι.
»Την ίδια στιγμή, δε, που δίνει τη μέγιστη ισχύ, αυξάνεται και η ροή αίματος και η παροχή οξυγόνου στο συγκεκριμένο τμήμα, όπως έχουμε διαπιστώσει σε πολλές μελέτες».
Πηγή : Web Only tanea.gr
