Ο Michael Newton, είναι ο πρώτος ερευνητής της σύγχρονης εποχής που ερεύνησε την περίοδο μεταξύ ζωών. Χάρη στις μαρτυρίες χιλιάδων πελατών του που υπνωτίστηκαν, κατέγραψε την ύπαρξη 7 επιπέδων ανάπτυξης ψυχής. Βεβαίως αυτά ήταν ήδη γνωστά σε άλλους χώρους, όπως στον ινδουισμό και στη θεοσοφία. Πρόκειται για μια εξέλιξη σε δόνηση. Όσο πιο αδύναμη είναι μια ψυχή τόσο πιο χαμηλή είναι η δόνησή της, και όσο πιο δυνατή είναι τόσο πιο υψηλή είναι η δόνησή της. Καθώς δείχνουμε αγάπη άνευ όρων, συγχώρεση στον εαυτό μας και στους άλλους, ταπεινότητα και γενναιότητα, αυταπάρνηση και δύναμη, εξελισσόμαστε. Αλλιώς παραμένουμε στάσιμοι και χρειάζεται να ξαναπεράσουμε τη δοκιμασία.
Στη δουλειά μου με την ύπνωση και τη διοχέτευση είχα παρόμοιες εμπειρίες. Οι ψυχές που πρωτοενσαρκώνονται βρίσκονται στο μηδενικό έως πρώτο επίπεδο. Συνήθως χρειάζονται γύρω στις μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ζωές για να φτάσει κάποιος στο τέταρτο επίπεδο, αλλά μπορεί να επιτευκτεί και σε πολύ λίγες ζωές. Από το τέταρτο επίπεδο και μετά μπορεί μια ψυχή να γίνει μαθητευόμενος οδηγός ή να εκτελέσει άλλες υπηρεσίες στον πνευματικό κόσμο, όπως αυτή του φύλακα, σύμβουλου, θεραπευτή, δάσκαλου, κτλ.). Δεν είναι υποχρεωτικό για καμιά ψυχή να ενσαρκώνεται στον υλικό κόσμο, όμως αν το κάνει, η εξέλιξή της θα είναι πολύ πιο γρήγορη. Γι΄αυτό και οι περισσότερες ψυχές διαλέγουν τον κύκλο των ενσαρκώσεων. Σαφώς μπορεί μια ψυχή και μετά το τέταρτο επίπεδο να ξανάρθει στον υλικό κόσμο για να εμψυχώσει και να βοηθήσει τους υπόλοιπους, καθώς και να εξισορροπήσει περισσότερο το κάρμα της. Τα τελευταία χρόνια έρχονται όλο και περισσότερες τέτοιες ψυχές, ώστε να ανεβεί το επίπεδο δόνησης της γης. Θάλεγα ότι οι μισοί από τους πελάτες μου είναι πάνω από το τέταρτο επίπεδο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού, αφού οι πιο προχωρημένες ψυχές είναι και αυτές που επιθυμούν πιο πολύ τη βελτίωση.
Η “μαύρη νύχτα της ψυχής” είναι μια διαδικασία ανάπτυξης και κατάδυσης όπου μέσω δοκιμασιών, αντίστασης και πόνου φτάνουμε στην πνευματικότητα. Όσο πιο γρήγορα σταματάμε να αντιστεκόμαστε μέσω του μίσους, του θυμού, του φόβου ή άλλων αρνητικών συναισθημάτων τόσο πιο γρήγορα ο πόνος θα σταματήσει και θα αναδυθούμε. Αν μετά το θάνατό μας εγκλωβιστούμε στο χαμηλό αστρικό επίπεδο ο ανώτερος εαυτός μας θα στείλει άλλο κομμάτι του (ψυχή) για να ενσαρκωθεί και να εξελιχθεί. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρις ότου όλες οι χαμένες ψυχές ενός ανώτερου εαυτού ξαναγυρίσουν στο φως ή βρεθούν στο χαμηλό αστρικό πεδίο. Στη δεύτερη περίπτωση ενσαρκωνόμαστε συνεργαζόμενοι με τις δυνάμεις του σκότους. Αυτές οι ψυχές είναι οι λεγόμενοι «κόκκινοι», και όσο πιο ψηλά ανεβαίνει ένας κόκκινος τόσο θεωρητικά κατεβαίνει η παράλληλη ενσαρκωμένη φωτεινή ψυχή του ίδιου ανώτερου εαυτού. Και για να αποτραπεί αυτό θυσιάζεται με αρρώστειες ή ατυχήματα. Αν όλη η ενέργεια ενός ανώτερου εαυτού εξαντληθεί επειδή όλες οι ψυχές της έμειναν στο σκοτάδι, ενσαρκώνεται μια άλλη ψυχή (συνήθως μία που μάς ξέρει και μάς αγαπάει) για να τής δώσει την ευκαιρία να ξεκολλήσει από αυτή την κατάσταση. Ή μια από τις σκοτεινές μπορεί να προσκολληθεί σε ένα άτομο που θα πάει σε κάποιον θεραπευτή που θα την οδηγήσει στο φως. Όταν μένει λίγη ενέργεια στον ανώτερο εαυτό ενσαρκώνεται ως ζώο. Όσο περισσότερο κακό κάνει μια ψυχή στο χαμηλό αστρικό πεδίο τόσο ανεβαίνει την αντίστροφη σκάλα, τη σκοτεινή. Έχω βρει νεφελίμ και δαίμονες παράλληλους πελατών επιπέδου -37. Ο Βααλ είναι στο -56, το έκπτωτο σεράφ στο -66 και ο Κρόνος (Γιεχοβάς, Γιαχβέ, Αλλάχ) στο -86. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ βρίσκεται στο +257 και ο Πολέμαρχος του Θεού στο +208. Ο Σαμαέλ κι η Λίλιθ είναι στο -53 και στο -55, από τότε που δέθηκαν για 1000 χρόνια. Πριν από αυτό ο Σαμαέλ ήταν στο -131 και η Λίλιθ στο -132.
Το όγδοο επίπεδο αντιστοιχεί σε μέγεθος στο διπλάσιο και των εφτά προηγούμενων επιπέδων. Το ένατο στο διπλάσιο του όγδοου και το δέκατο στο δεκαπλάσιο του ένατου. Πέρα από το δέκατο επίπεδο συνεχίζει να υπάρχει εξέλιξη και μετριέται ως ενδέκατο, δωδέκατο, κτλ. επίπεδο.
Το κάθε επίπεδο έχει και το αντίστοιχο χρώμα, το οποίο είναι το ίδιο με αυτό των επτά τσάκρα:
-Πρώτο-Κόκκινο
-Δεύτερο-Πορτοκαλί
-Τρίτο-Κίτρινο
-Τέταρτο-Πράσινο
-Πέμπτο-Γαλάζιο
-Έκτο-Μπλε
-Έβδομο-Μωβ
Μετά το έβδομο η δόνηση δεν αντιστοιχεί σε ορατό χρώμα, είναι απλά δυνατό φως. Αυτά τα χρώματα αντιστοιχεούν στη δόνηση της ψυχής μας και δεν πρέπει να μπερδευτούν με αυτά της αύρας μας, που αντικατοπτρίζει τη διάθεσή μας και αλλάζει διαρκώς.
Όμως υπάρχει και άλλη μια κλίμακα μέτρησης της πνευματικής δόνησης, σύμφωνα με τις έρευνες του Dr David Hawkins. Αυτή η κλίμακα αντιστοιχεί στη συνειδητότητά μας, στο κυρίαρχο συναίσθημά μας, στη στάση ζωής που έχουμε. Στη συνέχεια παραθέτω τα συναισθήματα και τα επίπεδα. Βεβαίως η δόνησή μας μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να πέσει από το 500, που αντιστοιχεί στην αγάπη, στο 30, που είναι το συναίσθημα των τύψεων, αν περάσουμε μια περίοδο τύψεων.
700-1000 Φώτιση
600 Μακαριότητα, ευτυχία
540 Γαλήνη, χαρά
500 Αγάπη
400 Λογική
350 Αποδοχή, συγχώρεση, φιλευσπλαχνία
310 Ελπίδα, αισιοδοξία
250 Εμπιστοσύνη
207 Ακεραιότητα
200 Κουράγιο, γενναιότητα (το όριο των θετικών συναισθημάτων)
175 Αλαζονεία, αδιαφορία, απαιτητικότητα, περιφρόνηση
150 Μίσος, θυμός, εκδικητικότητα, ανταγωνισμός, επιθετικότητα
125 Επιθυμία, πόθος, υποδούλωση, απογοήτευση, αποστέρηση
100 Φόβος, άγχος, τιμωρία
75 Θλίψη, λύπη, απαξίωση
50 Απάθεια, απόγνωση, απελπισία, καταδίκη, τραγικότητα
30 Τύψεις, κατάκριση, καταστροφικότητα, σατανικότητα
20 Ντροπή, περιφρόνηση, ταπείνωση, μιζέρια
Κάποιες αντιστοιχίες είναι ίσως απρόσμενες. Π.χ. Το μίσος θα περίμενε κανείς να είναι το πιο χαμηλό συναίσθημα, ενώ δεν είναι έτσι. Όταν μισούμε, έχουμε ένας είδος δύναμης. Ενώ όταν ντρεπόμαστε, αποποιούμαστε τη δύναμή μας, και επομένως αυτό είναι το χαμηλότερο σημείο που μπορούμε να φτάσουμε.
