Η καρδιά μιας ώριμης γυναίκας είναι μια άβυσσος φυλαγμένων μυστικών, ο πιο προσωπικός της χώρος, εκεί που οι επιθυμίες της πάλλονται, η αγάπη υπάρχει συνειδητά και τα συναισθήματά της άγονται από τις αισθήσεις, τη διαίσθηση και το ρίσκο.
Όταν λέμε καρδιά, αναφερόμαστε σε αυτή την άυλη υπόσταση που εξισορροπεί τις εμπειρίες της ζωής και αποκαλύπτει το δρόμο προς ένα αχανή κόσμο που ενεργοποιεί την μνήμη των αισθήσεων και των θαυμάσιων βιωμάτων μας.
Προσεγγίζοντας την καρδιά σαν το μυαλό, αντιλαμβανόμαστε πως και αυτή έχει κυκλικές περιόδους και εποχές. Μια σειρά από περιόδους μοναξιάς, ανάπαυσης, αφοσίωσης και εκλείψεων.
Η σχέση μιας ώριμης γυναίκας με τον εαυτό της
Η σχέσης μιας ώριμης γυναίκας με τον εαυτό της και το περίγυρό της, βασίζεται σε ένα σύνολο συναισθηματικών αναγκών που μπορούν να συνοψιστούν σε μια φράση: η ώριμη γυναίκα προσπαθεί να επιστρέψει στον εαυτό της.
Πιο συγκεκριμένα, μια γυναίκα που έχει ωριμάσει θέλει να έρθει ξανά σε μια συναισθηματική κατάσταση ώστε να μπορέσει και πάλι να συναντηθεί με τα μυστικά της, τις στιγμές της και τις πληγές της. Είναι η στιγμή που θέλει να αισθανθεί έτοιμη να επανεκτιμήσει και να αξιολογήσει τα λάθη της, καθώς και να αποτιμήσει αυτά που της αξίζουν.
Η ώριμη γυναίκα αναζητά και ανοικοδομεί για τον εαυτό της ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον στο οποίο θα μπορεί να εκφράζεται, να βρίσκει ένα πιο ουσιαστικό σκοπό για τη ζωή της και να γαληνεύει κάτω από την παθιασμένη λαχτάρα για το αύριο, λαχτάρα που μέχρι τώρα την καταπίεζε λόγω των δικών της αδυναμιών και επέζησε χάρη στην κρυμμένη δύναμη που είχε μέσα της.
«Όταν μια γυναίκα παίρνει την απόφαση να απεγκλωβιστεί από τον πόνο, τα ψέματα και την υποταγή. Όταν μια γυναίκα λέει από τα βάθη της καρδιάς της: «Αρκετά πια, ήρθε η ώρα να αλλάξω». Ούτε ο πόλεμος από το εγώ, ούτε οι παγίδες της ελπίδας θα μπορούσαν να την σταματήσουν στην αναζήτησή για τη δική της αλήθεια.
Είναι η στιγμή που οι πόρτες της ψυχής της ανοίγουν διάπλατα και η διαδικασία της επούλωσης ξεκινά. Η διαδικασία που σιγά-σιγά θα την οδηγήσει πίσω στον εαυτό της, στην αληθινή της ζωής. Κανείς δεν λέει πως η πορεία για κάτι τέτοιο είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά είναι “Το Μονοπάτι”. Η απόφαση αυτή καθ’ αυτή την φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την άγρια φύση της και τότε είναι που το πραγματικό θαύμα αρχίζει.» -ClarissaPinkola-Estés-
Το συναισθηματικό δώρο της γυναικείας ωριμότητας
Σιγά-σιγά, η ώριμη γυναίκα βιώνει την επιστροφή πίσω στο στο κατάλυμα της ψυχής της, κάτι το οποίο την καλεί να συνειδητοποιήσει όσα της συνέβησαν μέχρι τότε στην ζωή της. Με βάση αυτό, χρειάζεται να λύσει τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στις προηγούμενες περιόδους της ζωής της.
Από την στιγμή αυτή και έπειτα, η καρδιά της ώριμης γυναίκας αισθάνεται περισσότερη αγάπη και άξια σεβασμού, και βιώνει πλήρως τις αξίες που συνειδητοποιούμε και υποδεχόμαστε με τα χρόνια και μας βοηθούν στο να απλοποιούμε την ικανότητα να αγαπάμε τους άλλους και να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματά τους.
Η διαδικασία της αναζήτησης μπορεί να είναι επώδυνη, αλλά η ανακάλυψη του εαυτού της και η παρατήρησή του από κοντά απαιτεί τη διάσχιση αρκετών μιλίων, τον εντοπισμό του εαυτού της από μακριά, την επιστροφή σ’ αυτόν, το τσαλάκωμά του, και τον εκτοπισμό του μακριά από τις επιθυμίες του.
Το χάσιμο και η εύρεση του εαυτού μιας ώριμης γυναίκας
Η συναισθηματική ωριμότητα μπορεί να έρθει αργά ή γρήγορα, αλλά προηγείται καταστάσεων ετών που απέσπασαν την προσοχή μας, που προκάλεσαν συναισθηματικά ατυχήματα και ακύρωσαν την ολοκλήρωση ενός εξαιρετικά σημαντικού μέρους του εαυτού μας.
Η επίγνωση του που βρισκόμαστε και της θέσης μας στον κόσμο δεν είναι ένα τόσο εύκολο έργο και απαιτεί να θυσιάσουμε κάτι από τα κεκτημένα μας και να απολύσουμε την ταυτότητα που έχουμε σχηματίσει για τον εαυτό μας και με την οποία έχουμε αγωνιστεί και έχουμε δώσει εκατοντάδες μάχες σε πολλά πεδία μάχης.
Η ώριμη γυναίκα πρέπει να αποδράσει από τα κεκτημένα της για να σταματήσει να απορρίπτει εμπειρίες και να τις βιώνει άμεσα κάνοντας τες δικές της χωρίς να σηκώνει καμία προστατευτική ασπίδα ανάμεσα σε αυτή και τα νέα βιώματα. Με άλλα λόγια, πρέπει να απεγκλωβιστεί και να σταματήσει πλέον να κρέμεται από πράγματα που την εμποδίζουν να είναι ο εαυτός της, εκείνες τις προσδοκίες της κοινωνίας και τα στερεότυπα που την ξοδεύουν.
Έτσι, σταματούν να εμφανίζονται οι ξαφνικές κρίσεις πανικού που έχουν σχέση με την ηλικία και η εξάρτηση από το περιβάλλον της σταματά να εμποδίζει τη συναισθηματική της απελευθέρωση δίνοντας χώρο στην αυτεπίγνωση και την αγάπη προς τον εαυτό της να ανθίσουν.
Με άλλα λόγια, ο δρόμος προς την αυτεπίγνωση, την θέσπιση των προτεραιοτήτων, της ανανέωσης της ταυτότητάς της, οδηγεί μια ώριμη γυναίκα στη σοφία. Αργότερα, είναι η σειρά της ανοικοδόμησης της προσωπικότητάς της, που θα τροφοδοτήσει τα μυστικά της ζωής της με αντοχή, χάρη στο ένστικτό, την εμπειρία και τη δύναμη της γυναικείας ψυχοσύνθεσης.
