Μια μέρα ο Βούδας μπήκε μέσα σε ένα μικρό χωριό.Εκεί βρισκόταν ένας πολύ θυμωμένος και αγενής άντρας ο οποίος τον πλησίασε!Άρχισε τις προσβολές και του μιλούσε πολύ άσχημα.
“Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να διδάσκεις για τη ζωή. Είσαι όσο χαζός όσο και οι υπόλοιποι!Είσαι μια απάτη” του είπε φωνάζοντας.
Ο Βούδας δεν επηρεάστηκε από τις προσβολές του νεαρού άντρα.Αντίθετα με ήρεμο τρόπο γύρισε και του είπε:
“Πες μου αν πάρεις ένα δώρο για κάποιον και το άτομο αυτό δε το δέχεται,τότε σε ποιον ανήκει το δώρο αυτό?”
Ο άντρας ξαφνιάστηκε από την ερώτηση και απάντησε βιαστικά
“Το δώρο θα ανήκει σε μένα καθώς εγώ είμαι αυτός που το αγόρασε”
Ο Βούδας χαμογέλασε και του είπε
“Αυτό που λες είναι σωστό.Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον θυμό.Αν μου προσφέρεις τον θυμό σου και εγώ δεν τον δέχομαι τότε ο θυμός αυτός επιστρέφει πίσω σε σένα και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να δυσαρεστήσεις τον εαυτό σου και όχι εμένα”
Ο Βούδας συνέχισε λέγοντας,
“Αν θες να σταματήσεις να πληγώνεις τον εαυτό σου τότε πρέπει να ξεφορτωθείς όλον αυτόν το θυμό που νιώθεις και να τον μετατρέψεις σε αγάπη.Όταν μισείς τους πάντες τότε είσαι δυστυχισμένος αλλά όταν τους αγαπάς όλους τότε όλοι θα είναι χαρούμενοι, μαζί με εσένα”
Είπε ο Βούδας χαμογελώντας.
