Κάποιοι ισχυρίζονται πως όταν βρεις τον άνθρωπό σου, τα στοιχεία που θα σου δοθούν για να καταλάβεις ότι είναι δικός σου, είναι ολοφάνερα.
Όχι, δεν αισθάνεσαι πεταλούδες και σφίξιμο στο στομάχι και τα γόνατά σου δεν τρέμουν σαν μικρού παιδιού, όπως λένε όλοι στη θεωρία του έρωτα. Αντιθέτως, σου δημιουργείται ένα απίστευτο συναίσθημα ολοκλήρωσης και γαλήνης δίχως να υπάρχουν ταχυπαλμίες, ντροπές και ίχνη αμηχανίας.
Πολλοί απέρριψαν την ιδέα της «αδελφής ψυχής» και πίστεψαν πως τελικά τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει. Και πολλοί άνθρωποι έζησαν κάνοντας οικογένειες και χτίζοντας μια κοινή ζωή με συντρόφους που ουσιαστικά δε θεώρησαν ουδέποτε άνθρωπό τους. Αλλά πώς να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο δικό μας και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως εκείνο το άτομο κόπηκε και φτιάχτηκε στα δικά μας μέτρα;
Είναι απλό. Γιατί τον άνθρωπό σου τον αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα πριν ακόμη σε πλησιάσει. Είναι εκείνος που ενώνεται μαζί σου τόσο έντονα ώστε να θεωρείτε ο ένας τον άλλον «ένα». Αυτό το ανίκητο, το δυνατό και παντοδύναμο. Που για να σπάσει είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Είναι εκείνος που δεν προκαλεί καμιά πεταλούδα στο στομάχι σου και κανένα τρέμουλο στα γόνατά σου. Αλλά μια παραδεισένια γαλήνη που σε ανακουφίζει ψυχικά κι ολοκληρωτικά.
Είναι εκείνος που με την ταπεινότητα κι απλότητά του κατάφερε να τσακίσει τον κάθε κομπάρσο που προσπάθησε να πάρει τη θέση του. Εκείνη την θέση, σε εκείνον το θρόνο που κράτησες ρεζερβέ, μέχρι να εμφανιζόταν εκείνος που θα είχε την ικανότητα να τοποθετηθεί εκεί.
Είναι εκείνος που καθώς κοιμάστε, ρυθμίζονται οι ανάσες σας στον ίδιο ρυθμό και φροντίζει πάντα τα σκεπάσματα να μη λείπουν απ’ το σώμα σου. Είναι εκείνος που θα σε μάθει να συντάσσεις τις προτάσεις σου χωρίς «αλλά» κι ίσως κι η κάθε λέξη του να συνοδεύεται κι από μια πράξη η οποία θα επιβεβαιώνει το λόγο του.
Είναι εκείνος που γνωρίζοντας το απαίσιο εγωισμό σου, θα κάνει ένα βήμα πίσω και θα πάρει ξανά τηλέφωνο γιατί τον πληγώνει η ιδέα πως θα κοιμηθείτε μαλωμένοι.
Είναι αυτός, που θεωρεί το χρόνο πολυτέλεια και δεν είναι διατεθειμένος να τον πετάξει στο σκουπιδοτενεκέ εξαιτίας ενός γελοίου τσακωμού που εξαιτίας της ξεροκεφαλιάς σου μπορεί να διαρκέσει μια βδομάδα.
Είναι εκείνος ο μεγαλοπρεπής, ο κυρίαρχος της σοβαρότητας και της ειλικρίνειας που όταν θα βρεθεί σε ένα δωμάτιο μαζί σου, θα μεταμορφωθεί σε ένα αγαθό κι αθώο παιδί περιμένοντας να του δείξεις την αγάπη σου.
Είναι εκείνος που βαπτίζει το κάθε πρόβλημά σου και δικό του και που αυτόματα θα μοιράσει το άγχος σου δια δύο. Θα ανησυχήσει όταν θα βρίσκεσαι πίσω από ένα τιμόνι και θα πικραθεί διπλά με δική σου αποτυχία και στεναχώρια.
Είναι εκείνος που γίνεται η φωνή σου όταν δεν έχεις δύναμη να ακουστείς κι αυτός που σου δίνει δύναμη όταν οι αντοχές σου λιγοστεύουν. Ο σεβασμός για εκείνον είναι ιερός και φροντίζει ακόμα κι οι γύρω του να συμπεριφέρονται έτσι προς το πρόσωπό σου.
Είναι εκείνος ο λίγο κτητικός, που σε κάνει δικό του άνθρωπο και παράλληλα σε αφήνει στην ελευθερία σου, για να γυρνάς πάντα σε αυτόν. Είναι ο άνθρωπος ο επιλεκτικός κι απαιτητικός, που διάλεξε εσένα απ’ τον κήπο του και φρόντισε να σε ποτίζει καθημερινά με όμορφες στιγμές και πράξεις που καλλιέργησαν το μυαλό σου και γαλήνεψαν την ψυχή σου.
Είναι εκείνος που για να τον χαρακτηρίσεις δε θα σου έφταναν όλες οι ομορφότερες λέξεις του κόσμου. Είναι αυτός που θες να του αποκαλύψεις πια πόσο δικό σου κι απαραίτητο τον θεωρείς. Θες να του ανοιχτείς και να μιλήσεις για ώρες ατέλειωτες για την ανακούφιση πρόσφερε στην ψυχή σου.
Ακόμα να του το πεις; Πες το τώρα. Και καθώς θα σε ακούσει, προσεκτικά κι ήρεμα, με τη χαρακτηριστική χαμογελάρα του ως τα αυτιά, δεν πρόκειται να μιλήσει ούτε να σου λύσει όλες τις απορίες για τα συναισθήματα που σου δημιούργησε.
Μόνο θα γελάσει γλυκά, θα σε βάλει στην αγκαλιά του και θα σε φιλήσει. Και πίστεψέ με, ομορφότερη απάντηση απ’ αυτήν δεν θα πάρεις.
Επιμέλεια Κειμένου Λώρας Καρδακάρη: Πωλίνα Πανέρη
