Τα πειράματα που θα διαβάσετε δεν έχουν εικονικά ηλεκτρο σ ό κ (Το τέρας μέσα μας – Το πείραμα του Μίλγκραμ). Ούτε βασανίστηκαν ζώα κατά τη διάρκεια τους (Συρμάτινες μητέρες – Η αγάπη στο εργαστήριο) Ούτε είναι τόσο γνωστά όσο εκείνα του Asch (Διαλέξτε τη λάθος γραμμή – Το πείραμα του Asch).
Όμως μας βοηθάνε να πλησιάσουμε την απάντηση σ” ένα απ” τα παλαιότερα ερωτήματα: Έχει ο άνθρωπος ελεύθερη βούληση;
~~{}~~
Τα πειράματα έκανε ο Τζον Μπάργκ, στο πανεπιστήμιο του Γιέλ, μετά το 2010.
Στο πρώτο τα υποκείμενα (φοιτητές) διέσχιζαν ένα μακρύ διάδρομο για να φτάσουν στο γραφείο του Μπαργκ. Εκεί τους δίνονταν οι παρακάτω προτάσεις:
- εκείνος ήταν ανήσυχη εκείνη πάντα
- από Φλόριντα τη πορτοκάλια θερμοκρασία
- μπάλα την πέτα ρίξε αθόρυβα
- παπούτσια δώσε αντικατάστησε παλιά τα
- αυτός παρατηρεί ενίοτε ανθρώπους παρακολουθεί
- είναι θα ιδρώνω μόνοι αυτοί
- ουρανός ο ραφή γκρίζος
- πρέπει τώρα αποσυρθούμε ξεχασιάρης να
- τώρα μπίνγκο τραγουδάω παίξουμε ας
- ήλιο θερμοκρασία στον σταφιδιάζουν καρποί
Κάθε φοιτητής έπρεπε να φτιάξει μια ορθή πρόταση, με τέσσερις λέξεις, από κάθε συνονθύλευμα λέξεων 1-10.
Δοκιμάστε να το κάνετε κι εσείς.
Για παράδειγμα: 1. Εκείνη ήταν ανήσυχη πάντα
Τα υποκείμενα τέλειωναν κι έφευγαν, χωρίς να συμβεί τίποτα συνταρακτικό. Όμως κατά την αποχώρηση διέσχιζαν τον μακρύ διάδρομο πολύ πιο αργά από πριν. Γιατί συνέβη αυτό;
Ανάμεσα στις σκόρπιες λέξεις ο Μπαργκ είχε τοποθετήσει κάποιες που αναφέρονταν (σημειολογικά) στα γηρατειά, όπως Φλόριντα, μπίνγκο, σταφιδιάζουν, αποσυρθούμε.
Προσοχή! Οι φοιτητές ήταν Αμερικάνοι. Η Φλόριντα είναι ένα μέρος των ΗΠΑ όπου οι γέροι αποσύρονται για να παίζουν μπίνγκο και να σταφιδιάζουν κάτω απ” τον ήλιο.
Ο Μπαργκ είχε βάλει, ασυνείδητα, την ιδέα των γηρατειών στο μυαλό των φοιτητών. Και αυτό επηρέαζε τη συμπεριφορά τους.
Σας φαίνεται υπερβολικά απλοϊκό το συμπέρασμα; Τότε περιμένετε ν” ακούσετε το δεύτερο -και πιο ολοκληρωμένο- πείραμα.
~~{}~~
Σ’ αυτή την περίπτωση υπήρχαν δύο ομάδες, με διαφορετικές ασυνείδητες επιρροές.
Στην πρώτη ομάδα, ας την λέμε Ήρεμη Ομάδα, είχαν σκορπιστεί λέξεις όπως: Σεβασμός, διακριτικός, εκτιμώ, υπομονετικά, ευγενής και πολιτισμένος.
Στη δεύτερη, ας την λέμε Βιαστική Ομάδα, είχαν σκορπιστεί λέξεις όπως: Επιθετικά, τολμηρός, απότομος, ενοχλώ, διαταράσσω, εισβάλλω, παραβιάζω.
Οι υπόλοιπες λέξεις κάθε πρότασης ήταν τέτοιες ώστε οι φοιτητές να μη χρησιμοποιούν ή να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις επιλεγμένες λέξεις.
~~
Οι φοιτητές έφτιαχναν τις προτάσεις και μετά πήγαιναν στο διπλανό γραφείο, για να τους πει ο υπεύθυνος του πειράματος τι θα έκαναν στη συνέχεια. Εκεί όμως τον έβρισκαν να φλυαρεί με κάποια συνάδελφο του.
Πόση ώρα θα περίμεναν οι φοιτητές μέχρι να διακόψουν; Και τι διαφορά θα υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες, την Ήρεμη και τη Βιαστική;
Μη βιαστείτε να απαντήσετε.
~~{}~~
Όταν ο Μπαργκ ζήτησε απ” τις πανεπιστημιακές αρχές την άδεια και τους πόρους για το πείραμα, εκείνοι του έθεσαν ένα χρονικό όριο: Θα άφηναν τους φοιτητές-υποκείμενα να περιμένουν μέγιστο δέκα λεπτά.
Ο Μπαργκ δέχτηκε, αλλά γέλασε με το άχρηστο όριο.
«Είναι Νευορκέζοι», τους είπε. «Ποιος θα περιμένει δέκα λεπτά να τελειώσει την φλυαρία του ο υπεύθυνος; Θα είμαι ικανοποιημένος αν η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι 20 ή 30 δευτερόλεπτα. Το πολύ ένα λεπτό.»
Ο Μπάργκ έπεσε έξω. Πολύ έξω.
Οι Βιαστικοί φοιτητές διέκοπταν σε λίγα λεπτά -με μέγιστο τα πέντε.
Οι Ήρεμοι φοιτητές (σε ποσοστό 82%) ΔΕΝ ΔΙΕΚΟΠΤΑΝ!
Περίμεναν, υπομονετικά κι ευγενικά, μέχρι που περνούσαν τα δέκα λεπτά και ο Υπεύθυνος τους ευχαριστούσε που πήραν μέρος στο πείραμα.
«Άραγε», αναρωτιόταν ο Μπαργκ, «αν δεν υπήρχε το όριο, πόση ώρα θα περίμεναν;»
~~{}~~
Το συμπέρασμα ήταν το εξής: Οι σκόρπιες λέξεις επηρέαζαν ασυνείδητα τους φοιτητές, τους άλλαζαν τη συμπεριφορά. Εκείνοι πίστευαν ότι συμπεριφέρονταν υπομονετικά επειδή το ήθελαν, επειδή αυτός ήταν ο χαρακτήρας τους, επειδή το είχαν αποφασίσει.
Όμως αν τους είχαν δοθεί άλλες λέξεις θα αντιδρούσαν διαφορετικά. Πόσο ελεύθερα αποφάσισαν;
~~
Το αναμενόμενο παράδοξο (που το έχουμε δει και στο πείραμα του Asch): Όταν ο Μπαργκ ανακοίνωνε στα υποκείμενα τον πραγματικό στόχο του πειράματος εκείνοι δεν δέχονταν ότι είχαν επηρεαστεί ασυνείδητα. Ισχυρίζονταν ότι έτσι συμπεριφέρονταν πάντα (τι σύμπτωση!)
~~{}~~
Μια πιο ακραία εκδοχή αυτού του πειράματος επινόησαν οι ψυχολόγοι Κλοντ Στιλ και Τζόσουα Άρονσον.
Αυτή τη φορά όλοι οι φοιτητές ήταν μαύροι. Τους ζητούσαν να απαντήσουν σε είκοσι ερωτήσεις από το GRE, την τυποποιημένη διαδικασία για εγγραφή σε μεταπτυχιακά τμήματα.
Η ασυνείδητη επιρροή ήταν η ακόλουθη: Πριν ξεκινήσουν το τεστ τους ζητούσαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο με τα στοιχεία τους: Όνομα, επίθετο, ημερομηνία γέννησης, αριθμός ταυτότητας κλπ
Όμως στους μισούς υπήρχε μια επιπλέον επιλογή: Έπρεπε να γράψουν αν ήταν μαύροι ή λευκοί!
Οι μαύροι φοιτητές που ερωτήθηκαν για το χρώμα τους είχαν απόδοση 50% κατώτερη των άλλων.
Αρκούσε να τους υπενθυμίσουν ότι ζουν σε μια ρατσιστική κοινωνία, όπου ο μαύρος είναι πάντα σε μειονεκτική θέση, κι αμέσως μειονεκτούσαν.
~~
Αναμενόμενο ήταν και πάλι πως όταν τους αποκάλυπταν τον στόχο του πειράματος οι φοιτητές αρνιούνταν την επιρροή. Έλεγαν ότι δεν αισθάνονταν καλά εκείνη τη μέρα ή ότι δεν ήταν και τόσο έξυπνοι για εκείνο το μεταπτυχιακό.
Οτιδήποτε, πίστευαν τα πάντα, αρκεί να μην παραδεχτούν ότι είχαν χειραγωγηθεί, ότι δεν είχαν αποφασίσει ελεύθερα.
~~
Σε άλλα πειράματα ασυνείδητης επιρροής, αρκούσε να σκεφτούν τα υποκείμενα πως είναι να είσαι καθηγητής ή χούλιγκαν, πριν ξεκινήσουν το τεστ, για ν” ανέβει ή να πέσει η απόδοση τους.
~~{}~~
Εν κατακλείδι
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποφασίζουμε ελεύθερα, ότι αποφασίζουμε εμείς, για κάθε μας πράξη. Δεν είναι ακριβώς λάθος αυτή η σκέψη. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος είμαι ΕΓΩ.
Δεν είμαστε μόνο όσα συνειδητοποιούμε. Αν ονομάσουμε Νου, αυτά που συνειδητοποιούμε, τόσο υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο που μας ελέγχει. Όχι, δεν αναφέρομαι στον θεό ή στο πεπρωμένο.
Το μεγαλύτερο είναι ο εγκέφαλος μας, ο μέγας ρυθμιστής.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί ασυνείδητα, σαν σε αυτόματο πιλότο. Επηρεάζεται από αμέτρητες παραμέτρους, εξωτερικές και εσωτερικές, τις οποίες αδυνατεί να επεξεργαστεί ο Νους.
Οι αποφάσεις παίρνονται απ” τον εγκέφαλο, σε ασυνείδητο επίπεδο. Μετά ο Νους αναλαμβάνει να εκλογικεύσει την κάθε αντίδραση.
~~
Γιατί ερωτευτήκαμε τον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε;
Γιατί τα υποκείμενα του Μίλγκραμ έφταναν μέχρι την τελευταία γραμμή;
Γιατί αγοράσαμε τα κόκκινα παπούτσια κι όχι τα μπλε;
Γιατί τα υποκείμενα του Ας διάλεγαν τη λάθος γραμμή;
Γιατί δολοφονήσαμε τον Άραβα, τον Ξένο, στην παραλία;
Η απάντηση σε κάθε γιατί είναι μόνο η εκλογίκευση που κάνει ο Νους.
~~
Είμαστε όντα παράλογα, συναισθηματικά, ασυνείδητα.
Ένα χαοτικό σύστημα (εγκέφαλος), μέσα σ” ένα χαοτικό υπερσύστημα (ανθρώπινη κοινωνία), μέσα σ” ένα χαοτικό μεγασύστημα (κόσμος).
Το ξέρω, είναι δύσκολο ν” αποδεχτείς ότι δεν ελέγχεις τον εαυτό σου. Αυτό σου συμβαίνει γιατί δεν αποδέχεσαι ότι ο Εαυτός σου είναι μέρος μιας πολύ ευρύτερης και πολύ χαοτικής πραγματικότητας.
Εσύ δεν είσαι εσύ. Είσαι πολλά περισσότερα απ’ όσα γνωρίζεις.
~~
ΥΓ: Μέσα σ” αυτό το κείμενο υπάρχουν κάποιες λέξεις που σας επηρέασαν ασυνείδητα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- Τα πειράματα του Μπαργκ τα βρήκα στο βιβλίο του Malcolm Gladwell, «Blink» – εκδόσεις Λιβάνη, μτφ: Λέκκου – Δάντου
sanejoker.info
Νιώθουμε πως έχουμε τον έλεγχο όταν το μυαλό μας λύνει παζλ ή διαβάζει τις λέξεις, μα ένα πείραμα έρχεται να μας δείξει πως οι διαδικασίες που κινούνται κάτω από την επιφάνεια του συνειδητού Νου είναι πάρα πολλές. Το Ασυνειδητο μας κρυβει τα μυστικα της γνωσης.
Το οτί γνωρίζουμε το μυαλό μας είναι απλά μια κοινή παρανόηση. Και καθώς κινούμαστε στον κόσμο διαπιστώνουμε πως τον βιώνουμε μέσω των σκέψεων. «Τι θα φάω;» «γιατί έκανα αυτό το πράγμα», «ποια απόφαση θα διαλέξω;».. Και μέσω αυτής της διαδικασίας προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα. Είναι φυσικό να υποθέτουμε πως η εμπειρία του εαυτού είναι μία ολοκληρωμένη καταγραφή του μυαλόυ μας. Είναι φυσικό, αλλά είναι λάθος!
Όλοι οι ψυχολόγοι συμφωνούν πως υπάρχει ένας υπό-νους, ένα ασυνείδητο το οποίο κάνει όλη την βαριά δουλειά στην διαδικασία της σκέψεως. Αν αναρωτηθώ ποια είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας αυτόματα λαμβάνω την απάντηση-Παρίσι. Αν αποφασίσω να κινήσω τα δάχτυλά μου εκείνα αποκρίνονται κινούμενα μπρος πίσω σε ένα περίπλοκο κινητικό μοτίβο που δεν είχα προ-αποφασίσει κι όμως είχε αποφασιστεί από τον υποσυνείδητο νου.
Η μεγάλη αντιπαράθεση στις τάξεις της Ψυχολογίας είναι ακριβώς αυτό: τι διαδικασίες συμβαίνουν στο υποσυνείδητο και τι απαιτεί η συνειδητή σκέψη. Η για να το θέσουμε διαφορετικά: Είναι το υποσυνείδητο έξυπνο ή χαζό; Μία δημοφιλής θεωρία λέει πως το υποσυνείδητο μπορεί απλά να προετοιμάσει απλές λειτουργίες αντίδρασης, να παραδώσει στο συνειδητό βασικά δεδομένα, να αναγνωρίζει αντικείμενα ναι να διαμορφώνει τις εξασκημένες κινήσεις. Η περίπλοκη γνώση που περιλαβάνει τον σχεδιασμό, η λογική διαπίστωση και ο συνδυασμός ιδεών από την άλλη, απαιτούν συνειδητή σκέψη.
Ένα πρόσφατο πείραμα που διεξήχθη από μία Ισραηλινή ομάδα τείνει να διαψέυσει την παραπάνω θεωρία. Ο Ran Hassin και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν ένα «έξυπνο» οπτικό τρικ που αποκαλέστηκε «συνεχόμενη καταστολή Flash» και με το οποίο εισήγαγαν πληροφορίες στα μυαλά των συμμετεχόντων χωρίς εκείνοι να το διαπιστώσουν συνειδητά. Ακούγεται οδυνηρό, μα στην ουσία είναι πολύ απλό. Η τεχνική εκμεταλλεύεται το γεγονός πως ο άνθρωπος έχει δύο μάτια και πως το μυαλό μας συνήθως προσπαθεί να συγχωνεύσει τις δύο εικόνες σε μία απλή και συναφή εικόνα του κόσμου. Το παραπάνω πείραμα χρησιμοποίησε γυαλιά που κάμπτουν το φως για να δείξουν στους συμμετέχοντες διαφορετικές εικόνες στο κάθε μάτι. Το ένα μάτι δεχόταν ταχύτατες και αστραπιαίες διαδοχικές εικόνες από φωτεινά και χρωματιστά τετράγωνα που αποσπούσαν τόσο την προσοχή ώστε όταν η αυθεντική πληροφορία παρουσιαζόταν στο άλλο μάτι το άτομο δεν μπορούσε να την συνειδητοποιήσει. Για την ακρίβεια, χρειάζεται αρκετά δευτερόλεπτα για κάτι που είναι στην θεωρία απολύτως ορατό για να ανέλθει στα πλαίσια της συνειδητότητας.
Το σημαντικό πείραμα του Hassin περιείεχε την προβολή αριθμητικών ερωτήσεων υποσυνείδητα. Οι ερωτήσεις είχαν την εξής δομή «9-3-4=» και αυτές τις ερωτήσεις διαδέχοντας παρουσιάσεις, πλήρως ορατές από έναν «αριθμό στόχο» που οι συμμετέχοντες έπρεπε να διαβάσουν φωναχτά όσο πιο γρήγορα γινόταν. Ο αριθμός στόχος θα μπορούε είτε να είναι η σωστή απάντηση στην αριθμητική ερώτηση ( άρα στην παραπάνω περίπτωση ο αριθμός 2) είτε η λάθος απάντηση (για παράδειγμα 7). Το συνταρακτικό αποτέλεσμα ήταν πως οι συμμετέχοντες ήταν κατά πολύ γρηγορότεροι στην ανάγνωση του αριθμού στόχου αν ήταν ο σωστός παρά αν ήταν ο λάθος. Αυτό υποδηλώνει πως η εξίσωση είχε διατυπωθεί και λυθεί από το νου τους, παρότι δεν είχαν καμία συνειδητή επίγνωση της ερώτησης, κάτι που σημαίνει πως το υποσυνείδητο είχε ήδη προετοιμάσει την σωστή απάντηση και τους έκανε να την διαβάσουν γρηγορότερα από την λάθος.
Κάτι τέτοιο φυσικά δηλώνει πως ο Υποσυνείδητος Νους έχει περισσότερες εκλεπτυσμένες δυνατότητς από όσες πολλοί είχαν σκεφτεί. Και σε αντίθεση με άλλα πειράματα που διεξήχθησαν, το συγκεκριμένο πείραμα απαιτούσε μία συγκεκριμένη και ακριβή απάντη που ακολουθούσε τους νόμους των μαθηματικών. Η αναφορά αποκαλεί το πείραμα «Το πείραμα που αλλάζει το παιχνίδι στην μελέτη του Ασυνείδητου» αναφέροντας πως οι¨υποσυνείδητες λειτουργίες μπορούν να εκτελέσουν κάθε βασικό επίπεδο και θεμελιώδες μπορεί να επεξεργαστεί ο συνειδητός Νους¨.
Υπάρχει αρκετή δουλειά που πρέπει ακόμη να γίνει ώστε να αρχίσουμε να εξερευνούμε τις διεργασίες του υποσυνείδητου Νου. Και σαν τα παγόβουνα, οι περισσότερες από τις διεργασίες του Μυαλού μας βρίσκεται ακόμη έξω από τα όρια της θέασής μας.
