Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να είναι μόνος του, αλλά για να συνυπάρχει αρμονικά με όλους γύρω του.
Πώς όμως μπορώ να έχω αρμονία, αγάπη, φροντίδα αν δεν τα μάθω να τα δίνω εγώ σε μένα ?
Πώς μπορώ να έχω αρμονική συνύπαρξη με τους άλλους αν δεν έχω αρμονική συνύπαρξη με τον εαυτό μου? Πώς γίνεται εγώ να έχω χίλιες μάχες την ημέρα από μένα τον ίδιο και να περιμένω τους γύρω μου να μου φερθούν αλλιώς ? Μα δεν γίνεται, αφού όλοι οι γύρω μου καθρεφτίζουν κομμάτια του εαυτού μου. Δηλαδή ? Δηλαδή ο τρόπος που φέρομαι εγώ σε μένα, έρχεται ως αντίλαλος να με συναντήσει.
Αν λοιπόν δεν έχω σεβασμό στη ζωή μου από τους άλλους, ας αναρωτηθώ. Με σέβομαι ? Πώς με σέβομαι ? Πόσο ? Κάτω από ορισμένες συνθήκες ? Γιατί δεν με σέβομαι ολοκληρωτικά ? Αφού δεν με σέβομαι ολοκληρωτικά, μήπως αφήνω λάθος περιθώρια στους άλλους ? Έτσι νομίζω ότι με χειρίζονται, αλλά δεν καταλαβαίνω ότι δίνω λάθος μηνύματα ? Άρα μήπως το αρχικό και βασικό κομμάτι ως προς τον σεβασμό είναι μόνο από μένα για μένα ?
Έτσι αν δεν μάθω ως αρχή να με σέβομαι, πρώτον δεν θα λαμβάνω σεβασμό και δεύτερον δεν μπορώ να σεβαστώ κανέναν μέσα από την αγνότητά μου. Θα νομίζω κι εγώ ότι σέβομαι, αλλά στην πραγματικότητα δεν σέβομαι, επιλέγω να σιωπώ.
Για να μπορέσω να δώσω και να λάβω σεβασμό, οφείλω να μάθω να με σέβομαι.
Να σέβομαι τις ανάγκες μου, τα θέλω μου, τα μπορώ μου, τα δεν θέλω μου, τα δεν μπορώ μου. Όχι με βάση τον εγωισμό μου αλλά με βάση το νιώθω μου, την καρδιά μου και την ψυχή μου.
Έτσι όταν δίνω ουσία σε μένα θα λαμβάνω ουσία και από το περιβάλλον μου.
Έτσι θα καταλάβω τον Νόμο της Ανταποδοτικότητας.
Όταν χαμογελάς στη ζωή, πάντα θα σου χαμογελάσει. Αρκεί αυτό το χαμόγελο να είναι μέσα από την καρδιά σου και όχι από το μυαλό. Γιατί το μυαλό θα εμφανίζει πάντα μπροστά σου μία ζυγαριά για να ζυγίσεις τι έδωσες και τι πήρες.
Όταν όμως συνεργαστείς απόλυτα και ολοκληρωτικά με τον σεβασμό της ουσία σου, θα ξέρεις πάντα ότι όλα όσα έδωσες τα πήρες πίσω. Η αρμονική συνύπαρξη μέσα από την ειρήνη με τον εαυτό σου, θα σε φέρει να βιώνεις ειρήνη με όλους και με όλα.
Όσο μέσα στο μυαλό σου έχεις μάχες, μάχες θα λαμβάνεις και από το περιβάλλον σου. Αυτό που ίσως δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι εμείς επιλέγουμε, μέσα από το μυαλό μας, τι ζωή θα ζούμε. Με τις πολλές σκέψεις γεμάτες επιθετικότητα, ζούμε σε έναν «πολυσύχναστο και γεμάτο θόρυβο δρόμο». Ενώ με την γαλήνη και την ειρήνη στο μυαλό, οι οποίες έρχονται μετά από τον αυτοσεβασμό, θα «ζούμε» σε έναν ήρεμο επαρχιακό δρόμο γεμάτο από αρώματα και χρώματα της άνοιξης.
Δωροθέα
