Το ιπέροξο (Lapacho) είναι γνωστό ως τσάι των Ινκας και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Παραγουάη, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής.Το δέντρο του ιπέροξου φτάνει τα 30 μέτρα ύψος ενώ ζει έως και 700 χρόνια. Το μέρος του δένδρου που χρησιμοποιείται είναι ο φλοιός του.
Το τσάι του ιπέροξου είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε ποικιλία χρήσιμων φυσικών βιταμινών και μετάλλων, ιδιαίτερα σε σίδηρο αλλά και ασβέστιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, βάριο και άλλα. Αρχικά το ιπέροξο έγινε γνωστό ως ένα αποτελεσματικό φυσικό αντιβιωτικό όπως και εξαιρετικό αντικαρκινικό (πρόληψη του καρκίνου).
Συστηματική κατανάλωση ιπέροξου οδηγεί στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, τη βελτίωση της ποιότητας του αίματος και του μυελού των οστών, ελαχιστοποίηση της πιθανότητας εμφάνισης διαβήτη, ουρολοιμώξεων, αρθριτικών και γαστρεντερικών προβλημάτων.
Το Λαπάτσο ή Λαπάχο ή Ιπέροξο (επίσης Ταχίμπο ή Πάου ντ’ Άρκο κλπ) – Lapacho, Iper Oxo, Pau d’ Arco οπως αναφέραμε είναι γνωστό και ως τσάι των Ίνκας, παρόλο που η αρχική χρήση του είναι πιθανότατα ακόμα προγενέστερη. Το ιπέροξο ανταγωνίζεται σήμερα την εχινάκεια της Ευρώπης και το Τζίνσενγκ της Ασίας στις πολλαπλές τονωτικές και θεραπευτικές τους ιδιότητες. Πρόκειται για την εσωτερική επένδυση από το φλοιό του ομώνυμου αειθαλούς δέντρου (Tabebuia impetiginosa), που φύεται στα δάση του Αμαζονίου και χρησιμοποιήθηκε για χιλιετίες από τις ινδιάνικες φυλές της Βραζιλίας, Παραγουάης, Βολιβίας και των Άνδεων. Οι Ίνκας το αποκαλούσαν «ιερό δέντρο» ή «δέντρο της ζωής» και χρησιμοποιούσαν το φαρμακευτικό τσάι ως γενικό τονωτικό και θεραπευτικό του οργανισμού. Το ιπέροξο έγινε γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο μόλις στα μισά του εικοστού αιώνα, από εξερευνητές και γιατρούς που έψαχναν για εναλλακτική θεραπεία του καρκίνου. Η ονομασία πάου ντ’ άρκο σημαίνει «ξύλο τόξου», μια και οι γηγενείς φυλές χρησιμοποιούσαν το φλοιό του δέντρου για να φτιάχνουν τα τόξα τους. Η χαρακτηριστική ουσία λαπαχόλη που περιέχει ευθύνεται για πολλές από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ωστόσο πολλοί μιλούν για συνεργική δράση μεταξύ Ν- και Α- παραγόντων που εντοπίζονται σε διάφορα μέρη του δέντρου και κυρίως στο φλοιό του.
Η μεγάλη διασημότητα του λαπάχο στις μέρες μας οφείλεται στην ευεργετική δράση που φαίνεται να έχει ενάντια στον καρκίνο, μια δράση που πιστεύεται ότι ενισχύεται σε συνδυαστική χρήση του με το βότανο γιέρμπα μάτε. Στην αντικαρκινική επίδραση προστίθεται και η ισχυρότατη αντιοξειδωτική δράση του βοτάνου αναστέλλοντας τις ελεύθερες ρίζες και φλεγμονώδεις παράγοντες όπως τα λευκοτριένια ως μεσολαβητές του γήρατος και πολλών ανίατων νόσων όπως η αρθρίτιδα και ο καρκίνος. Επίσης σημαντικές είναι και οι αντιμικροβιακές και αντιπαρασιτικές ιδιότητες του βοτάνου με ενδείξεις όπως το κρύωμα και η γρίπη, ορισμένα είδη μυκητιάσεων του γαστρεντερικού συστήματος και της στοματικής κοιλότητος, (όπως καντιντίαση), οι ελμινθιάσεις, η δυσεντερία, η ουρολοίμωξη και η προστατίτιδα και υπήρξε από τα πιο ισχυρά φάρμακα κατά της ελονοσίας και του λύκου. Το βότανο έχει επίσης χωνευτικές – υπακτικές, αντιυπερτασικές, εφιδρωτικές (αντιπυρετικές), διουρητικές, αντιδιαβητικές, ηρεμιστικές – αναλγητικές και αιμοκαθαρτικές ιδιότητες.
Τρόπος παρασκευής
1. Βράζουμε το νερό.
2. Αποσύρουμε από τη φωτιά.
3. Ρίχνουμε μέσα ένα κουταλάκι του γλυκού από το βότανο για κάθε κούπα νερού.
4. Αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά.
5. Σουρώνουμε και πίνουμε.
Για καλύτερα αποτελέσματα πίνουμε αργά με μικρές γουλιές.
